از دل جامعه‌ای به شدت دوپاره و ناعادلانه، چند چهره‌ی فرهنگی آفریقایی‌آمریکایی در عرصه‌های مختلف قد برافراشتند و توانستند در طول مسیر خود را به طور غریبی آرام و بی‌تفاوت نشان دهند. آنها کول بودند. اما وقتی سیاهان دیگر کول نباشند، یعنی خلاقیت و پیشگام بودن به نفع مصرف‌گرایی کنار رفته است.
هیپ‌هاپ آمریکایی امروز بیش از هرچیز یادآور تظاهر به قدرت و تجمل است. اما چطور این موسیقی که تا چندی پیش ساختارهای قدرت و تبعیض را به چالش می‌کشید به اینجا رسید؟
هیپ‌هاپ در آمریکا روزی موسیقی مقاومت سیاه‌پوستان بود، اما امروز به ابزاری علیه خود تبدیل شده است. آیا موفقیت همیشه به معنای پیروزی است؟
