ورزش میدانی است برای نبرد زنان بر سر تعریف هویت و آزادی و اختیار بدن خود. همان‌طور که سوزان لنگلن فرانسوی با کوتاه کردن دامن تنیس خود و تیم زنان آلمان با بلند کردن شلوار ژیمناستیک خود بر تصویر تحمیلی جنسیت‌زده ساختگی از خود خط می‌کشد، تصویر موی کیمیا به منزله اعلام هویتی است که آشکارا به حذف ایدئولوژیک بخشی از وجودش نه می‌گوید.
المپیک ریو یکی از بزرگترین و پر سر و صداترین رویدادهای امسال بود. در طول مسابقات بسیاری در رشته‌های مختلف مدال کسب کردند. مدال‌آوران المپیک اما برندگان واقعی این مسابقات نبودند. این نوشته گزارشی است از روندهایی که به برگزاری المپیک ۲۰۱۶ انجامید. کسانی که برندگان میلیون‌دلاری این المپیک بودند و هزاران تن که زندگیشان را در این مسیر باختند.
اولین دوره‌های مسابقات المپیک به نمایشگاه‌های تجاری وصل بودند: پاریس ۱۹۰۰، سنت‌لوئیس ۱۹۰۴ و لندن ۱۹۰۸ که تبلیغ فوق‌العاده‌ای برای فرهنگ و تمدن غرب هم بود. در المپیک سنت‌لوئیس، «دانشکدۀ انسان‌شناسی» مسابقه‌های ویژه‌ای میان «مردمان متمدن و بومی» برگزار کرد تا مهارت ورزشی‌شان را بسنجد. گزارش رسمی آن برنامه می‌گفت: «نمایندگان قبایل وحشی و غیرمتمدن نشان دادند که ورزشکاران فرومایه‌تری هستند که درباره‌شان بسیار اغراق شده است.» و البته این تنها نمونه نیست.
