زنان ترنس نباید مجبور شوند تا تستسترون خود را کاهش دهند
در دستورالعمل جدید کمیتهی بین‌المللی المپیک درج شده که زنان ترنس نباید برای رقابت با سایر زنان سطح هورمون تستسترون خود را کاهش دهند. همچنین این سند – که جایگزین دستورالعمل ۲۰۱۵ می‌شود- اعلام کرده که به هیچ‌عنوان نباید فرض را بر این گذاشت که زنان ترنس برتری ویژه‌ای بر سایر زنان دارند. در صورتی که این کمیته در سند پیشین خلاف این مساله را مدعی بود.
هرچند که در همین سند نیز اعلام شده که نهایتا این رشته‌های ورزشی هستند که باید قوانین خود را تعیین کنند و این به این معنی‌ست که همچنان رشته‌های ورزشی این اختیار را دارند تا مطابق رویه‌ی قبلی میزان کاهش تستسترون زنان را به عنوان یکی از شرایط شرکت در رقابت‌ها اعمال کنند. ولی در عین حال این کمیته تاکید کرده که اعمال چنین شاخصه‌ای تنها به این شرط مجاز است که مبتنی بر «نتیجه‌ی واضح تحقیقات علمی باشد و این تحقیقات مورد داوری سایر دانشمندان این حوزه قرار گرفته باشد» کمیتهی بین‌المللی المپیک شرط کرده که این پژوهش‌ها باید اثبات کنند که همیشه کمیت تستسترون باعث نابرابری در رقابت می‌شود و یا سلامت ورزشکاران را به خطر می‌اندازد.
این کمیته سابقا توصیه کرده بود که افراد برای راهیابی به رقابت‌های زنان، طی حداقل یک‌سال مانده به زمان رقابت، سطح تستسترون خود را پایین‌تر از ده نانومول در لیتر نگه دارند. اما پارسال زمستان مدیر پزشکی این نهاد پذیرفت که چنین سیاستی پاسخگوی هدف مورد نظر نیست. البته این سند قرار است بعد از المپیک زمستانی سال آینده در چین لازم‌الاجرا شود.
جنسیت دوگانه و معیارهای تشخیص آن در ورزش همیشه مساله بوده است. ولی در سال‌های اخیر فرضیات پیشین تصمیم‌گیرندگان و سیاست‌گذاران ورزش با چالش‌های زیادی مواجه شده.
هفته‌ی پیش، جنسیت دروازه‌بان تیم ملی فوتبال زنان ایران مورد تشکیک مقامات اردنی قرار گرفت که با واکنش‌های زیادی از طرف مردم و رسانه‌های ایران و خاورمیانه روبه‌رو شد و بسیاری تلاش کردند تا با معیارهای فرضی خود جنسیت ایشان را تعیین کنند.
یک مقایسه ساده بین رکوردهای زنان ترانس که در طول عمر خود با دوزهای مردانه تستسترون تماس داشتن و زنان عادی نشون میده که تفاوت متوسط قدرت بدنی به طور قابل ملاحظه ای در اون ها بیشتره. در واقع بسیاری از زنان ترانس که در رقابت هایی مثل دو و میدانی در حال درو کردن مدال ها هستن زمانی که مرد بودن هم همین رکوردها رو داشتند. اما با اون رکوردها در بین رده بندی مردان جایگاه ۱۰۰۰ جهانی رو هم کسب نمیکردن و در بین زنان جز نفرات برتر میشن. کل فلسفه جدا کردن ورزش زنان و مردان همین اختلاف واضح متوسط قدرت بدنی مردان از متوسط قدرت بدنی زنانه. وگرنه خب چه کاریه. اجازه بدین مردان و زنان با هم رقابت کنن تا تقریبا دیگه شاهد مدال آوری زنان در این رشته ها نباشیم!
الان احتمالا یک سری از افراد رگ غیرتشون گشاد میشه که نخیر بین زنان و مردان تفاوت نیست. ولی متاسفانه علم و طبیعت به رگ غیرت شما اهمیت نمیده. تنها کافیه به رکوردهای دو و میدانی مردان و زنان نگاه بندازین تا ببینین بهترین رکورد زنان در لیست معادل مردان چه رتبه ای کسب میکنه.