تهران چقدر برای امدادرسانی درحوادث مشابه پلاسکو آمادگی دارد؟ چقدر تجهیزات امدادی ما متناسب با شهر پرحادثهای مثل تهران است و سازمانهای امدادی چقدر برای ورود به این حوادث آمادهاند؟ اینها سوالهایی است که داوود براتی، معاون سابق پیشگیری سازمان آتشنشانی پاسخ میدهد.
مدیران تهران از مدیریت حادثه ناتوانند و فقط بعد از بروز فاجعه در رسانهها و کارگروهها و همایشهای تشخیص فرصتها و چالشها، خطابههای غرا سر میدهند و مردم را تا فاجعه بعدی به دست تقدیر میسپارند.
صدای آژیر قلبم را از جا میکند، قلب آدم اگر در حالت عادی صد ضربه در دقیقه بزند، وقتهایی که آژیر به صدا درمیآید این قلب گلوله سختی میشود که در قفس سینه آراموقرار ندارد. میزند و تقلا میکند. صد، دویست، سیصد، چهارصد ضربه. بعد از هر عملیات یا وقتی اعلام میشود عملیات منتفی است، ساعتها طول میکشد تا این قلب از تکاپو بیافتد و رکوردش را برساند به همان صد ضربه در دقیقه.
امروز اولین سالگرد وقوع حادثه آتشسوزی خیابان جمهوری تهران است؛ حادثهای که در پی وقوع آن، دو زن کارگر یککارگاه تولیدی پوشاک به نامهای آذر حقنظری و نسرین فروتنی از پنجره طبقهپنجم ساختمانی که درحالسوختن بود سقوط کرده و جان باختند. حالا یکسال پس از آن حادثه، اعضای خانواده قربانیان آن آتشسوزی در گفتوگو با «شرق» میگویند در این یکسال اقدام خاص و قابلتوجهی برای رسیدگی به درخواستهای آنها یا روشنشدن جزییات ماجرا، پیداشدن مقصر یا مقصران حادثه و همچنین پرداخت غرامت صورت نگرفته است.