انتقال تابعیت ایرانی از طریق مادر تا چندی پیش غیرممکن بود. حدود سال پیش این امر با شروطی ممکن شد هر چند قابل مقایسه با وضعیتی که پدر ایرانی باشد نبود. اما در عمل چه اتفاقی افتاده است؟
نداشتن اوراق هویتی مانند شناسنامه، زندگی روزمره را دچار مشکلات متعددی میکند. اما معنی بیشناسنامه بودن در وضعیت پاندمی چیست؟
سرنوشت محتوم این است: جنگ، اشغالگری و نابرابریها انسان را مهاجر میسازد و مهاجرت انسان را سرگشته و بیهویت، لذا خوشبختی همچنان که در جنگ میسر نیست در دنیای مهاجرت هم به سراغ یک مهاجر نمیآید.
چرا توقع داریم آنچه افراد با آن نامیده میشوند، مطابق ظاهر و خلقیاتشان است؟ با اینکه میدانیم هیچکس در انتخاب نام و نامخانوادگیاش حق انتخاب ندارد.
اینترنت مدام ما را با شواهدی از گذشتهمان مواجه میکند. آیا داریم شانس بازسازی خودمان را از دست میدهیم؟
کارکرد نام در دنیای مجازی و واقعی متفاوت است. ورود به دنیای مجازی امکان انتخاب مجدد نام را به افراد میدهد و به همین دلیل فرد قادر به بیان خود به واسطۀ نامی خواهد بود که برای خود انتخاب میکند.
احساس میکنید کنار گذاشته شدهاید؟ شاید به این دلیل است که به رقابت، حسادت و هراسی که نولیبرالیسم تخم آن را افشانده است تن ندادهاید.
آخر هفته بیکارید؟ خب، یک سر بروید به منطقه سن-دنی و با چند عابر صحبت کنید. یک فرانسوی سیاهپوست یا عرب پیدا کنید و از او بپرسید «متعلق به کدام مردم است»، اگر گفت «مردم فرانسه» حتما جیرهخور است. اگر صادقانه جواب دهد میگوید «من جزو مردم سیاهپوست هستم - یا عرب یا بربر[۱]، مسلمان، سنگالی، الجزایری، آفریقایی و...» حالا سراغ یکی از این به اصطلاح فرانسویالاصلها بروید و همین سؤال را از او بپرسید. قطعا نخواهد گفت «من جزو مردم سفیدپوست یا اروپایی یا مسیحی هستم» بلکه میگوید «من جزو مردم فرانسه هستم».
پروفسور پیتر مولهاوسلر استاد بازنشستۀ زبانشناسی دانشگاه آدلاید استرالیا است. متولد فرایبورگ آلمان بوده و در آفریقای جنوبی (دانشگاه استلنبوش)، بریتانیا (دانشگاه ریدینگ) و استرالیا (دانشگاه ملی استرالیا) تحصیلات خود را انجام داده است. او در دانشگاه فنی برلین و نیز دانشگاه آکسفورد سابقۀ تدریس دارد.
مولهاوسلر از سال۱۹۹۲ استاد و عضو مؤسس رشتۀ زبانشناسی همگانی در دانشگاه آدلاید استرالیا بوده است. زمینههای اصلی پژوهشهای او عبارتند از: زبانهای پیجین و کریول، زبانهای بومی استرالیا، دستور ضمایر، و زبانشناسی زیستمحیطی. مولهاوسلر نویسندۀ یکی از نخستین کتابها در زمینۀ مطالعات زبانهای کریول (زبانشناسی زبانهای پیجین و کریول، ۱۹۸۶) است و همچنین دو کتاب در زمینۀ مطالعات زبان و محیط زیست دارد؛ کتاب اول گفتمان سبز: مطالعهای بر گفتمانهای زیستمحیطی (۱۹۹۹) - به همراه رام هرِی و ینس بروکمایر - و کتاب دیگر او در این زمینه، زبانِ محیط زیست و محیط زیستِ زبان: دورهای در زبانشناسی زیستمحیطی (۲۰۰۳) است. او به همراه استیفن وورم و دارل ترایون اطلس زبانهای ارتباط بینافرهنگی در اقیانوس آرام، آسیا و آمریکا (۱۹۹۶) را تألیف کرده است. مولهاوسلر در مجموعۀ بزرگ کتاب راهنمای زبانشناسی زیستمحیطی روتلج به ویراستاری آلوین فیل و هرمین پنز (۲۰۱۷) مشارکت داشته است.
با توجه به تحقیقات میدانی خود در جزایر نورفوک، او همچنین در زمینۀ علوم قومی و به طور خاص در بومشناسی قومی زبانی - مطالعۀ نامهای گونههای گیاهی و جانوری در جوامع سنتی - پژوهشهایی داشته است. آنچه در ادامه میآید گفتگویی کوتاه با پیتر مولهاوسلر در رابطه با زبانشناسی زیستمحیطی است.
چندی پیش ترجمهای از مقالهی پیر پائولو پازولینی با عنوان «مقولهی مو بلندها در خدمت فرهنگ کاذب قدرت»، که جایگزین عنوان اصلی یادداشت، «علیه مو بلندها» شده است، در سایت میدان منتشر شد. به نظر میرسد حتی مترجم فارسی هم این عنوان را چنان مغرضانه دیده که درصدد تغییر آن برآمده است.
