طی سال‌های اخیر شبکه‌های تن‌فروشی تحت امکانات فضای آنلاین گسترش پیدا کرده است. این شبکه‌هایی که مرتبا از زبان مقامات مسئول «غیرقانونی» خوانده می‌شوند، بر بستر بهره‌کشی از کارگران جنسی ارزان قیمت در حال رشد و فزونی هستند.
دنیای عکاسی خبری پر از نام مردان عکاس است که جوایز مختلفی کسب کرده و مجموعه‌های ماندنی خلق می‌کنند. اما حضور پررنگ مردان در این حرفه به معنای این نیست که این صنعت شاغلان زن کمتر و یا کم‌استعدادتری دارد. دنیای عکاسی همچنان یک باشگاه مردانه است و زنان فرصت‌های کمتری در آن به دست می‌آورند.
نوشین عسکری، شیوا یوردخانی، یاسمین قلعه‌نویی و بهار نوری‌زاده در این متن به طرح این سوالات پرداخته‌اند که چگونه چیدمانِ و جای‌گیری نهادهای فعال در حیطه‌ی هنر در تثبیت زیرساخت‌ها، به بازتولید مردسالاری و به ویژه زن‌ستیزی می‌انجامد؟ و چه سرحدی برای مسئولیت‌پذیری تمامی فعالان و به خصوص نهادها در فضای هنر معاصر ایران می‌توان متصور شد؟
در مطالعه فاجعه باید نشان داد جنسیت و فاجعه کجاها باهم پیوند متقابل دارند. انواع آسیب‌پذیری جنسیتی در فاجعه، تاثیر روابط جنسیتی بر شیو‌ه‌های برنامه‌ریزی مربوط به مدیریت فاجعه، و تغییرات درازمدت روابط جنسیتی پس از فاجعه می‌توانند دریچه‌های خوبی برای فهم جنسیتی از فاجعه باشند.
وقتی داستان‌ها را می‌شنویم ناگهان می‌توانم چهره‌ها را و رفتارها را در چهارچوب تاریخی خود قرار دهم و یک باره می‌بینم که این آزار جنسی در مقابل چشمان ما و به قول معروف بیخ گوش ما اتفاق افتاده بود.
آیا در یک رابطه نابرابر می‌توان به‌دنبال عشق بود؟ آیا در شرایط وخیم اقتصادی و بدون حمایت‌های اجتماعی می‌توان به عشق واقعی دست یافت؟
