طی سال‌های اخیر شبکه‌های تن‌فروشی تحت امکانات فضای آنلاین گسترش پیدا کرده است. این شبکه‌هایی که مرتبا از زبان مقامات مسئول «غیرقانونی» خوانده می‌شوند، بر بستر بهره‌کشی از کارگران جنسی ارزان قیمت در حال رشد و فزونی هستند.
بخش مستغلات، پرسودترین بخش سرمایه‌گذاری در ایران است که هرچند مخاطبان گسترده‌ای دارد اما از همچنان از رانت برخوردار است و حتی در حد پرداخت مالیات بر مستغلات مسکونی خالی نیز دولت به سراغشان نمی‌رود.
معلولیت کمتر از «تبعیض» امکانات زندگی را از آنان سلب کرده است. علی‌رغم خواسته کارگران مبنی بر شرکتی یا قراردادی شدن کارشان، دیگران همواره «معلولیت» را بهانه عدم تبدیل قرارداد کاری‌شان کرده‌اند.
کارگران شهرداری‌ها در ماه‌های گذشته در شهرهای مختلف ایران تظاهرات اعتراضی برگزار کرده‌اند. دستمزدهای معوقه این کارگران مهم‌ترین عامل این اعتراضات بوده‌اند. ایلنا در گزارشی وضعیت کارگران شهری و ریشه مشکلات آن‌ها را بررسی کرده است.
فریبرز رئیس دانا می‌گوید «نیاز اصلی کارگران تشکل مستقل است که بتوانند نمایندگان واقعی برای خود برگزینند تا پای میز مذاکره بروند؛ تصویب قوانین برای اینکه کارفرماها مجازات شوند خوب است اما اگر تشکل کارگری وجود نداشته باشد، این قوانین روی کاغذ باقی می‌ماند».
در ماشین‌سازی تبریز، براساس برنامه تولید سال ۹۷ در این کارخانه باید ۱۳۲۶ دستگاه تولید می‌شد که بعد از گذشت ۹ ماه از سال تنها ۳۱۸ دستگاه به مرحله تولید رسیده است که این رقم نشانگر تحقق ۲۴ درصد از برنامه تولیدی کارخانه است. این نقصان، نتیجه خصوصی‌سازیِ بی‌ضابطه‌ی این واحد قدیمی‌ست.
