اشتیاقِ ملال‌آورِ فرهادی به داوریِ اخلاقی و واگذاریِ چندباره آن به تماشاگر، زمینه شکل‌گیریِ پرسش و پاسخ‌هایِ فراوانِ پس از پایان فیلم را فراهم می‌کند که نه تنها مانعی برای پرداختن به ایده متن اصلی را فراهم می‌کند، بلکه مقامِ داوری، آن هم از نوع اخلاقی را به چنین مرتبه‌ای فرو می‌کاهد.
آیا فروشنده اصغر فرهادی، که حول داستان تجاوز به یک زن روایت می‌شود، به اندازه کافی آنچه را بر این زن گذشته روایت می‌کند یا داستان زن برایش بهانه‌ای برای روایت مردانگی شوهر است؟
