شهر به مثابه پدیه‌ای پیچیده و چندبعدی و امری متفاوت با تعمیر خودرو ـ که نیازمند متخصص است ـ ماهیتا با اقتصاد سیاسی فضا سر و کار دارد و نمی‌توان آن را به موضوع فنی نیازمند راه‌حل فنی و تخصصی فروکاست.
اشتیاقِ ملال‌آورِ فرهادی به داوریِ اخلاقی و واگذاریِ چندباره آن به تماشاگر، زمینه شکل‌گیریِ پرسش و پاسخ‌هایِ فراوانِ پس از پایان فیلم را فراهم می‌کند که نه تنها مانعی برای پرداختن به ایده متن اصلی را فراهم می‌کند، بلکه مقامِ داوری، آن هم از نوع اخلاقی را به چنین مرتبه‌ای فرو می‌کاهد.
