سراوان در زباله غرق شده و مهلت دو سالهای که مسئولان از مردم خواسته بودند تا این مشکل را حل کنند رو به پایان است. مردم روستا می‌گویند دیگر مهلتی در کار نیست؛ «ما روستایمان را می‌خواهیم. همین».
کوه‌خواری چند سالی است که به ادبیات ایران اضافه شده است. کوه‌های ایران برای ساخت فرودگاه یا استفاده از منابع معدنی نابود می‌شوند در حالیکه کوهستان‌ها عامل تولید آب و تنوع زیستی در کشورند. با این همه برای رسیدگی به وضعیت کوه‌ها هیچ دفتر مستقلی در هیچ‌کدام از سازمان‌های متولی وجود ندارد.
از سالهای دهه ٧٠ به دنبال سیاست تعدیل اقتصادی کم‌کم شرکت‌های پیمانکاری با کارهای موقت ایجاد شدند. پیش از آنها روابط کار مستقیم بود. حالا روابط مستقیمی وجود ندارد و کارگر به عنوان عنصری تک افتاده و نمی‌تواند از حق و حقوقش دفاع کند. حسین اکبری، فعال کارگری می‌گوید وجود این شرکت‌ها به شکلی که امروز شاهد آنیم ناصواب بود و از همان ابتدا هم معلوم بود که نمی‌توانند به نحوی کار کنند که رضایت به دنبال داشته باشند.
بررسی جزئیات برنامه ملی مبارزه با فقر در بخش تسهیلات که نشان می‌دهد ٥٠درصد ایرانی‌ها تاکنون وام نگرفته‌اند، روستاییان یک‌چهارم شهری‌ها وام گرفته‌اند، جوانان نمی‌توانند با وجود وثیقه‌های موجود به سمت دریافت وام بروند و بانک‌ها هم تمایل دارند به طبقات پردرآمد وام دهند. آمارها نشان می‌دهد در سال ١٣٩٥، ١٣درصد خانوارهای ایرانی وام داشته‌اند.
نیروهای پاکساز مین به صورت قراردادی با شرکت‌های پیمانکار همکاری می‌کنند. قراردادهایی که اغلب هر سه ماه تمدید می‌شود. با همین قراردادها بیمه کارگری می‌شوند بدون آن‌که سختی کارشان در این قراردادها دیده شود. شرکت‌های پیمانکار با تعیین زمان مشخص برای مین‌زدایی، به منطقه‌ای بزرگ وارد می‌شوند و به جای آن‌که این زمین‌ها به صورت کامل پاکسازی شوند، با تمام‌شدن وقت تعیین‌شده کار پاکسازی تمام می‌شود.
کرج سال ٨٩ از تهران جدا شد، اما گذر هفت‌سال همچنان نتوانسته عامل بهبود وضع تحصیلی برخی از مهاجران باشد با وجود پیگیری خانواده‌ها، اداره اتباع پاسخی به این مشکل نداده است
کشور نیازمند ساخت ٣٣٣سایت برای مدیریت پسماند ویژه است در حالیکه هم‌اکنون سایت‌های مدیریت پسماند کمتر از یک‌درصد پسماندهای صنعتی کشور را مدیریت می‌کنند و تعداد پیمانکاران مجوزدار برای حمل پسماند صنعتی زیر انگشتان یک دست است.
ز آسمان شهر دیگر چیزی باقی نمانده. هرچه بوده در قالب فروش تراکم و موارد دیگر فروخته شده است و حالا نوبت زیرزمین است. «از این فضا تنها به‌عنوان منبع کسب درآمد استفاده می‌شود، حتی در مواردی دیده شده که فروش تراکم سیار است، یعنی پول گرفته شده تا هرجا که فرد می‌خواهد ساخت‌وساز انجام دهد که این موارد واقعا اتفاق بدی برای شهر است.»
آسیب‌هایی که زنان قربانی مین با آن درگیرند بسیار بیشتر از آسیب‌های مردان است. یک مرد بعد از جراحت‌های حتی سنگین باز هم به جامعه برمی‌گردد. سرکار می‌رود. ازدواج می‌کند و حتی بچه‌دار می‌شود اما زن‌ها چنین امکانی ندارند.
ماموران سرشماری با دیدن عکس های هوایی، این منطقه را پیدا کردند ساکنان این منطقه در تمام این سال ها بدون گاز، آب آشامیدنی و تلفن زندگی کرده‌اند.
