عمو خیاط برای کنشگران حوزه کودک کار نامی آشناست، موضوع آموزشی او ادبیات است، متن پیش‌رو مصاحبه‌ای است با عمو خیاط در رابطه با سال‌ها فعالیت او در حوزه کودکان کار.
به گفته زاغه‌نشینانِ خاورشهر، بعضی از کودکان این منطقه تا شب کار می‌کنند تا فقط برای ناهار و شام نان گرم بیاورند، حتی بعضی از پدر و مادرها، فرزندانشان را برای جمع‌کردن آجر می‌فرستند، تا پولی را که از این طریق بدست می‌آورند، صرف خرید نان کنند.
این گزارش روایت زنانی است که در کوره‌پزخانه‌ها زندگی و کار می‌کنند. زنانی که بسیاریشان از کودکی به کار در کوره‌پزخانه‌ها گمارده شده‌اند و تا پایان زندگی‌شان در میان آجرها زندگی می‌کنند.
يكی از ناخوشايند‌ترين مباحثی كه هر ساله با شروع سال تحصيلی در ايران و البته در بسياری از كشورهای ديگر مطرح است و برنامه‌ريزان آموزشی به دنبال حل و رفع آن هستند، كودكان بازمانده از تحصيل هستند.
کودکان بسیار در جهان برای بقای خود ویا خانواده‌شان مشغول کار در شرایط سخت‌اند. در میزگرد پیش رو «جاوید سبحانی» و «پیام روشنفکر» ضمن بررسی کار کودک در ایران به رویکردهای رویارویی با آن می‌پردازند.
در «مرکز پذیرش و نگهداری کودکان خیابانی یاسر» در خیابان شوش چه می‌گذرد؟ از طرح بهزیستی برای پاکسازی فضای شهری و کودکان کار قربانی آن چه می‌دانیم؟
