علی‌سورنا از چهره‌های سرشناس موسیقی رپ در ایران است و از این حیث شاید نیاز به معرفی نداشته باشد؛ با آلبوم «مرد تنها» در سال ۹۰ شناخته شد و تا به امروز سه آلبوم دیگر، یعنی «آوار»، «نگار» و «کویر» از وی منتشر شده است که هرکدام نه فقط با جریان‌های غالب رپ فارسی تفاوت دارند، که هریک در نسبت با دیگر آلبوم‌های خود او نیز تغییرات آشکاری کرده‌اند.
تا به‌حال درباره جنبه‌های مختلف رپ فارسی زیاد صحبت شده اما درباره شیوه کسب درآمد و گردش مالی این سبک موسیقی کمتر صحبت شده است. در این گفتگو علی اسماعیلی، مدیر چند رسانه و وبسایت فروش و توزیع آثار شناخته‌شده این سبک درباره شیوه کسب درآمد رپرها توضیح می‌دهد.
بروز جنبش‌های سیاسی در خاورمیانه و شمال آفریقا در سال‌های اخیر بحث‌های بسیاری به راه انداخته است. «بهار عربی» به عنوان یک پدیده اجتماعی پیچیده را می‌توان از زوایایی گوناگون بررسی کرد. این بررسی‌ها نشان دهنده تقلیل این اتفاقات به یک عامل و یا علت اجتماعی نیست اما می‌تواند به درکی کاملتر از این اتفاقات کمک کند. سمرا آدنا دستیار ویراستار ابن سینا (ژورنال مطالعاتیِ امور مسلمانان دانشگاه استنفورد) مصاحبه‌ای با دکتر رمزی سلطی استاد مطالعات عربی در رابطه با موسیقی بهار عربی، ترتیب داده است. سلطی همچنین برنامه‌ی رادیویی را با موضوع موسیقی عربی اجرا می‌کند و در آن با تعدادی از اهالی شناخته‌شده‌ی موسیقی جهان عرب نیز مصاحبه کرده‌است.
«خورشید سیاه» نام یک گروه موسیقی ایرانی است که از سال ۱۳۹۰ فعالیت خود را آغاز کرده و به صورت تخصصی و جدی قطعاتی با موضوع محیط زیست می‌سازد. این گروه تا کنون دو آلبوم در سبک راک منتشر کرده که به غیر از چند آهنگ، مابقی کارها تماما مربوط به محیط زیست و بحران‌های مختلف آن است.
یحیی الخنسا نوازنده‌ی درام و یکی از اعضای گروه ۱۲۷ است که به طور مستقل در گروه‌های موسیقی مختلف به عنوان نوازنده‌ی مهمان ساز می‌زند. یحیی فارغ التحصیل رشته‌ی نوازندگی از مدرسه‌ی دکالکتیو نیویورک بوده و در حال حاضر نیز در همین مدرسه مشغول به کار است. از آغاز شروع کار ۱۲۷، چهارده سال می‌گذرد، و اعضای این گروه در نقاط مختلف ایران و آمریکا زندگی می‌کنند. این مصاحبه تلاشی است برای بازنگری و بازخوانی ۱۲۷، یکی از گروه‌های تاثیر‌گذار موسیقی زیرزمینی ایران، از منظر یحیی الخنسا. در این گفتگو، او از بزرگ شدن، پخته‌تر شدن، کار کردن در فضای زیرزمینی، مجوز نداشتن، فارسی خواندن و فضای نوستالژی غالب در موسیقی امروز می‌گوید.
