ما نوجوانانی بودیم که داشتیم زیربار سنگین ندامت از آنچه بودیم، آنچه انسان معمولا هست، له می‌شدیم و روزی ده بار به خاطر آن توبه می‌کردیم، آن وقت این هم‌قطارهای برگزیده، متمول، ممتاز و توانای ما تنها فکر و ذکرشان «درس» و «در کنارش ورزش» بوده است.
مهدلی بهلولی در نوشته زیر که در روزنامه شهروند منتشر شده است، با ارائه‌ی آماری گویا به رد این استدلال مدافعان خصوصی‌سازی مدارس می‌پردازد که بالا بودن تعداد دانش‌آموزان در ایران را توجیهی برای هموار ساختن مسیر سیاست‌های اقتصادی مطلوب خود قرار می‌دهند. وی به سادگی نشان می‌دهد که "ایران در پولی‌سازی آموزش و پرورش، گوی سبقت را از کشورهای سرمایه‌داری جهان هم ربوده است"
