13 درصد خاک ایران براساس قراردادهای بین‌المللی جزو مناطق حفاظت شده است و فعالیت‌هایی مانند جاده‌کشی، ساختمان‌سازی، معدن‌کاوی و سایر فعالیت‌های مخرب محیط‌زیست درون این عرصه‌ها، به هر بهانه‌ای، ممنوع. دریاچه گهر نیز یکی از این مناطق است که از طمع سودجویان دور نمانده و جاده‌کشی آن را در معرض نابودی و تعرض بی‌رویه گردشگران قرار داده است.
اگرچه بلایای طبیعی قابل پیشگیری نیستند، اما شاید بتوان از خسارات آنها کاست. سهم انسان و سیاستهای محیط‌زیستی ما در این خسارتها چیست؟ آیا می‌شد سیل اخیر در لرستان و خوزستان اتفاق نیافتد و یا خساراتی با این ابعاد نداشته باشد؟
