اينجا مردان قاچاق می‌كنند، زنان به انتظار برگشت مردان خود سوزن می‌دوزند، بدون واهمه از مرگ، تصادف، دستگيری يا مفقودی، اينجا روستايی از توابع دهستان كوه سفيد شهرستان خاش در استان سيستان و بلوچستان است.
امروز تصور زندگی بدون حتی آب و برق گزینه‌ای دور و باورنکردنی به نظر می‌رسد، اما در محله چادران سیدآباد در بندر کنارک همه چیز ممکن است؛ آن‌قدر که می‌‌شود ٦٠٠ نفر میان انبوهی از زباله زندگی کنند و در تمام محله حتی یک سطل زباله هم نباشد. حالا ماجرا از این هم بدتر شده، زمین چادران قیمتی پیدا کرده و مقامات مختلف رویش دست‌گذاشته‌اند و می‌خواهند آن را مال خود کنند.
«سیستان»، در شمال جنوب‌شرقی‌ترین استان ایران اکنون بی‌شباهت به یک تله نیست. تله‌ای انسان‌ساخت که با وجود قدمت اساطیری و زیست‌بومی غنی، بر اثر روابط کژکارکرد اقتصادی، اجتماعی و سیاسی، رنگ‌پریده از خشکی هامون و ریزگردهای همیشگی، مردم این منطقه را به دام انداخته و به مرور بازتولید فقر می‌کند. این تله، در نهایت افزایش حاشیه‌نشینی و سکونت‌گاه‌های غیررسمی را برای این منطقه به ارمغان آورده یا در قالبی دیگر، داغ مهاجرت را بر پیشانی این مردم نشانده است.
مردم روستاهای سیستان و بلوچستان از دولتی كه به گفته خودشان به هزار امید به آن رای داده‌اند چیزهای زیادی نمی‌خواهند، حق طبیعی هر انسان از زندگی را می‌خواهند. آب، شناسنامه، آموزش.
