وقتی رئیس دولت قبل درِ دکان وزارت نیرو را باز کرد و گفت هرکس هرجا توانست، چاه حفر کند، ظرف سه روز اجازه حفر چاه سه‌برابر شد اما حالا در غیاب رئیس‌جمهوری که درِ دکان وزارت نیرو را باز کند، کسانی که به آب نیاز دارند سعی می‌کنند از سهمیه آب دیگر بخش‌ها استفاده کنند و اغلب به دنبال خرید چاه یا اجاره آن هستند. در این میان، مانند هر بازار دیگری، پای دلالان و واسطه‌گران نیز به ماجرا باز شده است و قانونی و غیرقانونی تلاش می‌کنند معامله فروشنده و خریدار را جوش بدهند.
سخنان اخیر رئیس کل سازمان خصوصی در یک برنامه تلویزیونی و واکنش‌های فعالان بخش تولید و اقتصاددانان به‌این اظهارات، تیتر شکست خصوصی‌سازی را پس از دو دهه از آغاز اجرای این سیاست به صفحه اول رسانه‌ها آورد. پوری حسینی، رئیس کل سازمان خصوصی دراین برنامه از نقش بازدارنده مدیران دولتی در روند خصوصی‌سازی سخن گفته است: «برخی اوقات این مخالفت‌ها از حد فراتر می‌رود و تلاش می‌کنند سازمان خصوصی‌سازی موفق نشود. برخی از اعضای قوه مقننه هم در برخی موارد نه‌تنها از خصوصی‌سازی دفاع نمی‌کنند بلکه دربرابر آن مقاومت می‌کنند.»
در این سخنان مشکلات خصوصی‌سازی به مقاومت برخی مدیران دولتی برابر واگذاری‌ها محدود شده است و حرفی از فساد و نفوذ دلالان در روند واگذاری صنایع به میان نیامده است. دراین گزارش تجربه یک کارگر متخصص از خصوصی‌سازی یک کارخانه مهم نساجی در جنوب تهران تشریح می‌شود و سپس دکتر ابراهیم رزاقی تجربه‌خصوصی‌سازی در ایران را تحلیل می‌کند.
