هیولایی که از مدت‌ها پیش منتظرش بودیم پشت در است. با توجه به ناتوانی عمیق سرمایه‌داری جهانی در مواجهه با این بحران زیست‌شناختی، مطالبه ما باید به سمت زیرساخت درمان عمومی بینالمللی هدایت شود.
تا چهارم فوریه ۲۰۱۹ بیش از ۱۲کشور اروپایی خوان گوایدو رئیس مجلس ملی ونزوئلا را به‌عنوان رئیس‌جمهور این کشور به رسمیت شناختند. این تصمیم تقریباً ۲ هفته بعد از حمایت‌های ایالات‌متحده، کانادا و بیشتر کشورهای آمریکای لاتین از ادعای او در خصوص تصدی ریاست جمهوری گرفته شد. علی‌رغم تداوم حمایت‌های روسیه و چین از دولت نیکولاس مادورو، جامعه بینالمللی به‌سرعت ونزوئلا را به انزوا کشاند، کاری که پیش‌ازاین هرگز انجام نداده بود. در این مقاله بابررسی تاریخی وضعیت سیاسی ونزوئلا به تحلیل نقش ایالات‌متحده در این وضعیت می‌پردازد.
در آمریکا هیچ تضادی با دموکراسی یا نبود کذایی دموکراسی به چشم نمی‌خورد، چون ایالات متحده هیچ‌وقت نظامی مبتنی بر دموکراسی نبوده. این واقعیتی دشوار است که خیلی‌ها نمی‌توانند با آن روبه‌رو شوند، و احتمالا بیشتر مایلند از کنار چنین ادعایی با انگ نامعقول‌بودن بگذرند.
