سخن بر سر این نیست که روزنامه‌نگاران نباید نقد بشوند. نقد و انتقاد، از نتایج آزادی بیان است و حق اساسی هر شهروند است. همچنان که هر رسانه و هر روزنامه‌نگار قطعا حق دارد هر فرد یا مقام یا دستگاهی را نقد کند؛ اما آنچه آقای نماینده گفته است نقد نیست. نسبتی ناحق و ناروا و زشت است که به فضای رسانه‌ای و روزنامه‌نگاری کشور داده شده است.
مدت‌هاست که در مقابله با سانسور، افراد یکدیگر را در دوگانه‌ی «پذیرش» و «شورش» قرار می‌دهند و صِرفِ جدل و حتی به چالش کشیدنِ نهاد حاکمیت‌ها در سانسور را به منزله‌ی پذیرشِ سانسور تلقی می‌کنند. حال اما داعیه‌دارانِ «شورش» نیز از حیث عملی راهکاری ندارند. نوع واکنش به سانسور چه باید باشد؟
در رسانه‌های فارسی‌زبان تکرار و حتی کپی‌کردن یک متن خبر یا یادداشت از سوی گروهی از رسانه‌ها امری رایج و معمول است. همچنین نظرات برخی افراد ثابت به عنوان صاحب‌نظر هرروز در رسانه‌های مختلف می‌چرخد. پوریا ناظمی در این یادداشت از مضررات این رویکرد و اهمیت شان رسانه‌ای گفته است.
دسامبر ۱۸۴۱ دستورالعمل جدید حکومت پروس درباره سانسور منتشر شد. این یادداشت به تناقضات موجود در جملات دستورالعمل جدید و قیاس آن با فرمان پیشین سانسور در پروس پرداخته است.
