اردیبهشت ۵۸: اولین هیأت دبیران کانون نویسندگان بعد از انقلاب

۱ اردبیهشت ۱۳۵۸: روزنامه اطلاعات گزارشی از تشکیل مجمع عمومی کانون نویسندگان ایران با حضور ۱۱۸ تن از اعضا و انتخاب هیأت دبیران جدید این تشکل منتشر کرده است.

لیست اولین هیأت دبیران کانون نویسندگان بعد از انقلاب که در این مجمع عمومی انتخاب شد به شرح زیر است:

۱- محسن یلفانی، ۲- احمد شاملو، ۳- باقر پرهام، ۴-غلامحسین ساعدی، ۵-اسماعیل خوئی، ۶-سیاوش کسرائی، ۷- هوشنگ گلشیری.

علاوه بر انتخابات این مجمع بیانیه‌ای تهیه کرد تا راهنمای فعالیت‌های دبیران کانون باشد. در بخشی از این بیانیه آمده:

۱- «مجمع هرگونه محدودیت و ممنوعیت و سانسور فکری و علمی و انحصاری کردن کتابهای آموزشی و منابع تحقیق و کادر آموزش را در تمام سطحهای آموزش کشور از دبستان تا دانشگاه محکوم دانست و توصیه کرد که کانون برای مبارزه قاطع با هرگونه سانسور در مطبوعات و رادیو تلویزیون و کتاب و سینما و نمایشگاه‌های نقاشی و تئاتر و مجالس سخنرانی و شعرخوانی همه نیروهای خود را به کار برد و برای جلب همکاری همه کانون‌ها و انجمن‌های دموکراتیک در این راه تلاش کند.»

۲. «با توجه به شرایط انقلابی جامعه و با در نظرگرفتن گزارش مبسوطی که یکی اعضای کرد کانون درباره خواست‌های مردم کردستان ارائه کرد، و نیز با عنایت به این که پشتیبانی از حقوق گروه‌های عقیدتی و خلق‌های ایرانی جزء موضع کانون و از شرایط لازم برای تحقق وحدت ملی و زندگی دموکراتیک است مجمع توصیه کرد که هیأت دبیران تلاش در راه رسیدن به این هدفها را در برنامه خویش قرار دهد.»

کانون نویسندگان ایران عملا با نهادهای دیگر به ویژه گروه‌های دموکراتیک از جمله کانون‌های کارگری و زنان در آن زمان ارتباط و همکاری داشت. با توجه به سرفصلهای مشخص شده از سوی مجمع عمومی، این تشکل برای پیگیری خواسته‌های صنفی خود، مانند مبارزه با سانسور و تحقق آزادی بیان، مانند پیش از انقلاب مجبور به درگیری مستقیم با فضای سیاسی بوده است.