در مقاله‌ی پیشِ رو پیمان جعفری با بررسیِ اعتصاب‌های کارگران نفت در جریان انقلاب ایران (۱۳۵۷-۱۳۵۶) روایت‌های مسلط درباره‌ی نسبت نفت با سیاست و فرایندهای شکل‌دهنده به ثمره‌ی انقلاب به چالش کشیده است.
فروردین ۵۸، محمد قائد در روزنامه خود ستون جدیدی راه انداخته بود. در صفحهٔ فرهنگ روزهاى چهارشنبه كتابهاى زير چاپ، تازه و پرفروش هفته را لیست می‌کرد. اما در این یادداشت او درباره مشکلات این کار و آمار و ارقام انتشارات در ایران نوشته است.
این عکس، مثل هر عکس دیگری از انقلاب ۵۷ نه فقط تصویری واقعی از آرایش نیروهای اجتماعی/سیاسی را در این رخداد نشان نمی‌دهد، که حبس‌مان می‌کند در یک لحظه و فرایندهای پیش و پسِ رویدادی را که تصویر می‌کند از قلم می‌اندازد.
