امر اروتیک سنجه‌ای است میان حس خود بودن ما و آشوبِ قدرتمندترین احساسات‌مان. حسی درونی از رضایت است که به محض تجربه کردنش، احتمالاً آٰرزومندش شده‌ایم. زیرا اگر کمالِ چنین عمق احساسی را تجربه کنیم و قدرت آن را بازشناسیم، دیگر نمی‌توانیم سطح کمتری از ارجمندی و عزت‌نفس برای خود بخواهیم.
مدرن‌سازی، تجدد، مدرنیت یا آستانه تجدد، در ۱۰۰ سال گذشته، با رویکرد مشخص‌تری از دهه ۳۰ شمسی به بعد، با تمام دلالت‌های گفتمانی خود ظهور ارباب بر بالین بافت‌های تاریخی را انذار داد، اربابی که ماموریت خود را تنظیف، نظم‌دهی و زیباسازی این بافت‌ها (حذف و بهسازی آنها) می‌دانست و این میراث را با جابجایی‌های کوچکی به نسل بعدی انتقال داد، ارباب جدیدی که همان ماموریت را با دلالت‌های متفاوتی پیش می‌برد اما خطبه مشروعیتش را در این اقدامات اربابان دهه ۳۰ خوانده بودند.
با مقایسه‌ی فضای قلعه‌ی حیوانات و ۱۹۸۴ و فضایی که نظریه‌پردازان سیاسی از یک جامعه‌ی «توتالیتر» ترسیم کرده‌اند، می‌توانیم بگوییم هدف جورج اورول بیش از آنکه صرفاً به‌تصویرکشیدنِ یک جامعه‌ی کمونیستی بوده باشد، به‌تصویرکشیدنِ یک جامعه‌ی توتالیتر بوده است.
فمنیسمِ آینده فمنیسمِ «دیگر» است. نوعی از فمنیسم که می‌کوشد شامل‌تر باشد و پیوندهایش را با سایر جنبش‌های رهایی‌بخش و کنش‌گران مستحکم‌تر کند، از جنبش‌های آنتی-کاپیتالیست، آنتی-امپریالیست، ضد نژادپرستی و ضد قومیت‌گرایی گرفته تا کنش‌گران محیط‌زیست و فعالان جامعه ال‌جی‌بی‌تی‌کیو. فمنیست‌های آینده نه تنها برای زنانِ برآمده از طبقات اجتماعی مختلف، با نژادهای گوناگون و گرایش‌های جنسیِ متفاوت و همچنین زنان با ناتوانی‌های جسمانی خواهند جنگید، بلکه گامی فراتر از مرزهایشان خواهند برداشت و برای بیش از مسئله زنان مبارزه خواهند کرد.
تجمع صنفی اخیر معلمان در شیراز، نمونه‌ای برجسته و نقطه قوتی در حرکت‌های مستمر و مطالبه‌گرانه معلمان سراسر کشور است که اهمیت فعالیت سازمان‌یافته را بیش از پیش روشن می‌کند. به عبارت دیگر؛ آنچه یک حرکت صنفی یا مدنی هدفمند را از سایر جریان‌های صرفا اعتراضی متمایز می‌کند، شیوه سازماندهی و استمرار مسیر مطالبه‌گری است.
بستر خشکانده‌ی زاینده‌رود در مقطع ورودی غربی اصفهان به بعد، محل مناقشه‌ی کسانی است که آب دائم و جاری طلب دارند. تاریخ زاینده‌رود پرفراز و نشیب بوده، تاریخی از تُنُکی به طغیان، از خشکی به زایندگی.
گردهمایی بین‌المللی نیجریه برگزار شده و مطالبه‌ی صفر واقعی [کربن] به جای صفر خالص، با هدف ارائه‌ی راه خروج از باتلاق اقلیمی و ارائه‌ی گزینه‌های واقعی برای اقدام اقلیمی برگزار شد. این گردهمایی جهانی از زاویه‌ای انتقادی به راه‌حل‌های نادرست برای [مقابله] با تغییر اقلیم از جمله مفهوم صفر خالص که رهبران، ابرشرکت‌ها و سرمایه‌گذاران جهان در آستانه‌ی COP26 آن را تکرار می‌کنند، نگاه کرده است.
