اگرچه سال جدید با سیل و «پرآبی» همراه بود اما نمی‌توان مسئله بحران آبی در کشور را به فراموشی سپرد. تا همین پارسال بود که همه سیاست‌مداران از بحران آبی در کشور می‌نالیدند. اما گویا این‌طور به نظر می‌رسد که فعلاً مسئله بحران آبی به مدد سیل‌های ویرانگر به کناری گذاشته شده است تا سال‌های آینده که «خدا بزرگ است». در این یادداشت نویسنده از نقد اصطلاح‌سازی‌های نوسازانه نظیر «تنش آبی» شروع می‌کند و به تحلیل و بررسی بحران آبی در کشور و راه‌حل‌های برون‌رفت از آن می‌پردازد.
پرسش ما در این مقاله این است که آیا در سال‌های پایانی دهه دوم قرن بیست و یکم باید بر افزایش تولید در سرمایه‌گذاری و تخصیص نیروی انسانی در این رشته پافشاری و برای جبران عقب‌ماندگی در برابر رقبایی مانند چین اقدام کرد یا اینکه اجازه داد این صنایع به مرگ تدریجی خود ادامه دهند و در کنار آن فشار آورد تا اقتصاد به صنایع مدرن و خاص روی آورد و چرا؟
فریبرز رئیس دانا می‌گوید «نیاز اصلی کارگران تشکل مستقل است که بتوانند نمایندگان واقعی برای خود برگزینند تا پای میز مذاکره بروند؛ تصویب قوانین برای اینکه کارفرماها مجازات شوند خوب است اما اگر تشکل کارگری وجود نداشته باشد، این قوانین روی کاغذ باقی می‌ماند».
فریبرز رئیس‌دانا و کاظم فرج‌اللهی در گفتگو با میدان از وضعیت طبقه کارگر در شرایط وخیم اقتصادی ایران، راهکارهای برون‌رفت از این شرایط و موانع موجود در این مسیر می‌گویند.
فریبرز رئیس دانا، اقتصاددان و استاد دانشگاه در مصاحبه با یورونیوز می گوید که هدف تحریم های امریکا علیه ایران، تحت فشار قرار دادن مردم برای شورش و تغییر حکومت است.
به گفته او «فکر می‌کنند با زیر فشار قرار دادن مردم، باید از آن‌ها مردمی ساخت که برای تغییر اساسی در کشور اقدام کنند این روش قابل قبولی برای آزادیخواهان نیست اما ممکن است چنین اتفاقاتی بیفتد.»
فریبرز رئيس دانا كه خود زماني عضو جوان جبهه ملي دوم در دهه چهل بوده در این گفت‌وگو به تحليل كودتاي ۲۸ مرداد می‌پردازد و از عدم سازماندهی جبهه ملی توسط دکتر مصدق و تاثیر آن بر کودتا می‌گوید
مادامی که دولتی دموکراتیک بر سر کار نیاید، چرخه دائمی انباشت فسادآلود سرمایه ادامه خواهد داشت. گفت‌وگویی که می‌خوانید بخشی از پرونده «اگر فساد نبود» میدان است.
