بهار سال گذشته، خبر زن‌کشی‌های متعددی مکزیک را بهت‌زده کرد، گروه‌های مختلفی از زنان در اعتراض به سکوت، و انفعال دولت دست به سازمان‌دهی یک اعتصاب بزرگ کردند. متن پیش‌رو گزارشی‌ست از روزهای پیش از اعتصاب.
زن‌کشی در ادبیات معاصر فارسی راویانی دارد، پژوهشی از مهسا شریعتی نگاهی نقادانه به دو اثر از شهرنوش پارسی‌پور انداخته است.
سارا بنی‌عامریان در این یادداشت نگاهی داشته به تاریخ زنان افغانستان و مقاومت‌هایشان علیه زن‌کشی حتی در تاریک‌ترین و مرتجع‌ترین حکومت‌ها و تجربه کارزاری علیه یک جنایت را روایت می‌کند که موجب تغییر قانون ناعادلانه در پاکستان شد.
زن‌کشی پدیده‌ای محدود به ایران نیست و مقاومت در برابر آن نیز امری جهانی و مشترک است، از همین‌رو ما در یک پرونده، نگاهی به مقاومت‌های زنان در ایران و چند کشور دیگر داریم و تلاش می‌کنیم با نگاهی انتقادی به گفتار مسلطی بپردازیم که «مردان»، «پدران»، دولت‌ها و مذهب‌ها را تغذیه می‌کند و در عین حال خشونت به زنان را طبیعی جلوه داده است. در اولین یادداشت این مجموعه فرشاد اسماعیلی با اشاره به توجیهات فقهی از این نوشته که چرا زن‌کشی عادی است؟
