تجمع صنفی اخیر معلمان در شیراز، نمونه‌ای برجسته و نقطه قوتی در حرکت‌های مستمر و مطالبه‌گرانه معلمان سراسر کشور است که اهمیت فعالیت سازمان‌یافته را بیش از پیش روشن می‌کند. به عبارت دیگر؛ آنچه یک حرکت صنفی یا مدنی هدفمند را از سایر جریان‌های صرفا اعتراضی متمایز می‌کند، شیوه سازماندهی و استمرار مسیر مطالبه‌گری است.
وضعیت بازنشستگان در ایران یک تراژدی تمام و کمال است؛ در سنی که باید این سرمایه‌های فرهنگی جامعه تجربیات خود را به نسل جوان منتقل کنند و پس از سی سال خدمت صادقانه استراحت نموده و به سلامت خود توجه نمایند، با سرکوب معیشت و سلامت و منزلت روبرو هستند.
برنامه دولت در واگذاری مدارس دولتی به بخش خصوصی کلید خورده است و قرار است تا ده درصد از کل مدارس کشور به این بخش واگذار شود. این برنامه دولت را می‌توان مرحله جدیدی از خصوصی‌سازی در آموزش و پرورش کشور دانست. اگر چه گفته شده در روش جدید شهریه‌ای از دانش‌آموزان دریافت نمی‌شود اما بنا به گفته فعالین صنفی معلمان، با اجرای این طرح، کیفیت آموزشی و معیشت آموزگاران کشور به شدت تهدید می‌شود تا جایی که این طرح دستمزد معلمان را تا میزان نصف حداقل دستمزد مصوب سال ۹۳ کاهش می‌دهد.
