در حالی‌که نویسنده کتاب در مقدمه از دلبستگی خود به ذوق پرورش نیافته می‌گوید، توضیح دقیقی نمی‌دهد که این دلبستگی دقیقا به کدام ویژگی ذوق عامه است که مورد هجمه سیاستگذاران قرار گرفت.
انتشار كتاب «پرورش ذوق عامه در عصر پهلوی» نوشته علی قلی‌پور با بحث درباره ابتذال و افت ذوق و سلیقه عمومی در فضای فكری- فرهنگی ما و از دیگر سو نگاه از بالا به فرهنگ عامه همزمان شده است. اما چطور آن نگاه از بالا در ساختار دولت به شكل سیاستگذاری‌های فرهنگی خودش را نشان می‌دهد و چگونه در دوران پهلوی اول این نگاه نخبه‌گرا همراه با پروژه دولت‌سازی می‌شود؟
