در این یادداشت با نیم‌نگاهی به ابعاد مشابه اجتماعی و فرهنگی ایران و یونان، به تحلیل و بازخوانی چند نمونه از فیلم‌های سینمای این دو کشور پرداخته شده است.
امید در اعماق ناامیدی برافروخته می‌شود؛ بنیاد این امید یک «نَه»ی ساده است. نه؛ آنچه را که شما می‌خواهید بر ما تحمیل کنید قبول نخواهیم کرد. آینده سرمایه‌داری مرگ انسانیت است. اما خشم ما، خشم اسلحه نیست؛ تفنگ سلاح آن‌ها است. خشم ما؛ خشم نپذیرفتن‌ها است: خشم بر‌آشفتگی.
پرسش اساسی این است که چگونه خودگرانی را گسترش دهیم، چگونه روابط همبستگی تازه‌ای شکل دهیم و چگونه بخشی از ثروتی که خود آفریده‌ایم را دوباره به کنترل خود در آوریم.
آمارهای جدید مرکز آمار از گسترش چشمگیر فقر و نابرابری در دو سال اول دولت یازدهم خبر می‌دهند. یادداشت پیش رو نشان می‌دهد که چگونه آنچه این روزها "عقلانیت" خوانده می‌شود می‌تواند زمینه‌ساز بازگشت احمدی‌نژادی‌ها شود.
دو نویسنده کتاب «اپبدمی‌های نئولیبرال؛ سیاست چگونه ما را بیمار می‌کند» در یادداشت پیش‌رو تأثیر و عوارض بیش از سه‌دهه سیاست‌های نئولیبرال بر سلامت جامعه را با توجهِ ویژه به آمریکا و انگلستان بررسی کرده‌اند. آن‌ها می‌گویند چهار نوع «اپیدمی نئولیبرال» وجود دارد: ریاضت، چاقی، استرس و نابرابری.
چگونه در این شرایط دشوار اقتصادی که زندگی تعداد زیادی از مردم ایران را تحت‌تاثیر قرار داده است، فضایی پدید می‌آید که در آن سوپرمیلیاردرهای ایرانی به خرید چنین کالاهای لوکسی روی می‌آورند؟
