جهان در حال آغاز تغییری پارادایمیک در درک نقش و حدود قدرت‌های محلی در شکل‌دهی به اقتصادهای محلی است. چیزی که زمانی شبیه به یک برنامه‌ی رادیکال حاشیه‌ای در دولت‌های محلی به نظر می‌رسید در حال تبدیل شدن به شیوه‌ای نوین برای چگونگی کنش‌های دولت‌های محلی در حوزه‌ی اقتصاد و در راستای مساوات‌طلبی بیشتر است.
محور اصلی کار جورجو آگامبن را از دهه ۱۹۸۰تاکنون می‌توان پروژه هوموساکر دانست که با کتاب «هوموساکر؛ قدرت حاکم و حیات برهنه» آغاز می‌شود و با «استفاده بدن‌ها» در سال ۲۰۱۷ پایان می‌یابد. او در این مجموعه از کتاب‌ها به مطالعات آرنت و فوکو درباره تمامیت‌خواهی و زیست‌سیاست واکنش نشان می‌دهد. مجموعه هوموساکر در بیش از ۲۰ سال بدون ترتیب خاصی منتشر شد و در سال ۲۰۱۷ در یک مجلد تحت عنوان «مجموعه آثار؛ هوموساکر» درآمد که تصویر کلی و در ضمن دقیق‌تری از این پروژه به دست می‌دهد.
در ادامه مجموعه مصاحبه‌ها درباره چشم‌انداز آینده و طرح بحث پیرامون «دموکراسی مشارکتی» این بار سراغ یک اقتصاددان دیگر یعنی محمد مالجو رفتیم. نظر وی را درباره سناریوهای احتمالی و شرایط شکل‌گیری بدیل مترقی جویا شدیم. وی در این گفتگو با تاکید بر توان سوژه تغییر، بحث درباره آینده را به افقی میان‌مدت «یعنی زمانی که شرایط تکوین فاعلیت‌های مترقی شکل گرفته» محدود می‌کند.
دموکراسی و آزادی بیان در حکومت‌های پساطالبان به عنوان دست‌آورد و ارزش قلم‌داد می‌شود و قانون اساسی افغانستان، این دو مهم را مصون از تعرض خوانده است و این مسأله سبب شد هر روز رسانه‌های بیش‌تری قد بلند کنند. رسانه چشم مردم است و در بسیاری موارد به عنوان هوش نیز عمل می‌کند.
بهرنگ صدیقی معتقد است حرکت به سمت بدیل وضع موجود، بدون پژوهش‌هایی که ما را به فهم درستی از کلیت فضای اجتماعی ایران برساند دشوار است. او تقدم کنش‌گری بر پژوهش را محکوم به شکست می‌داند.
سوکراتس فقط یک فوتبالیست نبود. او رهبری جنبشی را بر عهده گرفته بود که می‌خواست با نقشه‌ای انقلابی برای دموکراتیک کردن یک باشگاه فوتبال، جامعه برزیل را تغییر دهد. این گفت‌وگو پیش از مرگ سوکراتس در سال ۲۰۱۱ انجام شده و بعد از مرگش منتشر شده است.
بدیل مناسبات نابرابر طبقاتی، جنسیتی و قومیتی موجود چیست؟ این پرسش مرکزی مجموعه دموکراسی مشارکتی است که به تدریج در میدان منتشر خواهد شد. گفت‌وگوی ما با نسترن موسوی، مترجم و پژوهشگر حوزه زنان، در رابطه با چشم‌اندازی از آینده است که می‌تواند متضمن آزادی و برابری باشد.
