آیا شما هم جراحت تیغ نئولیبرالیسم بر زندگی روزمره‌تان را می‌بینید و فکر می‌کنید همه چیز تمام شده است؟ در این متن، علیرضا گودرزی از شکست و انقراض نسلی می‌گوید که زندگی را به نئولیبرالیسم باخته است.
به نظر لِدویت در دورانی که سرمایه داری با سیاست‌های نئولیبرال آشکارا به تبعیض و بی عدالتی دامن می زند، الگوی «توسعه جماعت محور» – البته با رعایت اصول و قیدهایی – می‌تواند فرصتی مناسب برای تغییر فراهم کند. از نظر وی، در سال‌های اخیر نهادهای دولتی این الگوی رهایی‌بخش را مصادره کرده و از رمق انداخته‌اند. به همین خاطر ضرورت دارد که اين ابزار رهايي‌بخشی را با ديدی انتقادی بازبينی كرد و به آن جانی تازه داد.
وندی براون، نظریه‌پردازِ سیاسی و استادتمامِ علوم سیاسی در دانشگاه برکلی کالفرنیا است، او پارادایم‌های فکری جدیدی را در نظریۀ فمینیستی و مطالعات حقوقی انتقادی ایجاد کرده است. او در گفتگوی زیر شرح می‌دهد که چگونه نئولیبرالیسم و دموکراسی، در کنار هم، در ایالات متحدۀ آمریکا، ادامه و تکامل یافته‌اند.
در گفت‌وگوی زیر، وندی براون، از مشهورترین متفکران و نظریه‌پردازان سیاست معاصر، معتقد است وجه خاص و نوی نولیبرالیسم اقتصادی‌کردن همه شئون حیات انسانی است. در ضمن او نولیبرالیسم را فرم متمایزی از «حکمرانی» می‌داند که از خرد اقتصادی اشباع شده است. موضع براون در حد فاصل مارکس و فوکو است: «ترکیبی از این دو به شیوه‌هایی که خودشان اگر بودند تاب نمی‌آوردند».
