پس از بیش از یک‌سال قلم زدن برای گاردین، قرارداد من به شکل یک جانبه از طرف این روزنامه فسخ شد؛ چرا که نوشته‌ای را در مورد غزه به رشته تحریر درآوردم که برای آنها قابل‌پذیرش نبود.
بهرنگ صدیقی در مصاجبه‌ی زیر در مورد نظام‌های کنترلی موجود در سرتاسر جهان، آن را هم‌چون هیولایی دو سر می‌داند که از یکسو در خدمت منطق بازار و از سوی دیگر به دنبال تثبیت سیاسی دولت‌های حاکم است. وی از تاثیرات آشکار شدن هرچه بیشتر این نظام‌های کنترلی سخن می‌گوید، و اینکه آیا اساسا در چنین فضایی سیاست مردمی قادر به نقش بازی کردن است؟
