در زمان بحران مالی آرژانتین در سال ۲۰۰۱ که منجر به بیکاری و بی‌خانمانی هزاران هزار شهروند شد، کارگران، بسیاری از کارخانجات ورشکسته را بازگشایی کردند. با تشکیل کمیته‌های محلات، ساکنین شرکت‌های تعاونی، نانوایی و درمانگاه‌ها برپا کردند. این نوع ابتکارات نه تنها آنها را از فقر و گرسنگی نجات داد، بلکه قدرت نوینی به آنها اعطا کرد.
طبقه کارگر در ایران از داشتن تشکل طبقاتی مستقل و ویژه و حضور تاثیرگذار در سرنوشت خود و جامعه محروم است. اما دلایل مختلف این محرومیت چیست؟
کاظم فرج‌الهی در این گفتگو به بررسی عملکرد دو دولت حسن روحانی در حوزه فعالیت انجمن‌های کارگری پرداخته است. او ناکافی و ناعادلانه بودن دستمزدها و تاخیر در پرداخت آن، بیکاری و عدم امنیت شغلی، و نبود تشکل‌های مستقل و کارآمد کارگری را سه چالش مهم جامعه کارگری می‌داند.
هر کارگری از روزی که وارد چاپخانه می‌شود با حروف، الفبا، کاغذ، رنگ، نوشتار، مجله و ... سروکار دارد. در میان گروه‌های کارگری شاید این قشر بیشترین تنوع را در کار خود تجربه می‌کنند. اما اینکه کارگر چاپخانه هر روزش با روز قبل متفاوت است و کاری روزمره و یکنواخت ندارد، تنها یک روی سکه کار در چاپخانه است.
