بسیاری در حال گمانه‌زنی درباره دوران بعد از کرونا و چگونگی تغییرات مناسبات اقتصادی و سیاسی جهان هستند. سردبیر لوموند دیپلماتیک هم در این مطلب به این تغییرات پرداخته است.
توماس پیکتی در این یادداشت کوتاه به دنبال پاسخ مناسب به بحران ناشی از شیوع کرونا می‌گردد و با اشاره به دولت رفاه و یک سیستم مالیات جهانی، به گونه‌ای ایده‌های خود در کتاب «سرمایه در قرن بیست و یکم» را ادامه می‌دهد.
ایران تنها کشوری نیست که سیاست «مصونیت جمعی» را دنبال می‌کند؛ چرا کشورهایی مانند بریتانیا، هلند و حتی سوئد هم این استراتژی خطرناک را اتخاذ کرده‌اند؟
ریچارد ولف در این مقاله با نقد برداشت‌های رایج و کلیشه‌ای از «سوسیالیسم»، می‌کوشد تعریف دقیق و روشنی از سوسیالیسم به عنوان یک پاسخ انتقادی به نظام سرمایه‌داری ارائه دهد.
شي‌ءوارگی مفاهيم در مطالعه و تحليل فرآيندهای سياسی و اجتماعی ايران بيش از آنكه توضيح دهنده باشند، می‌توانند واقعيت را پنهان كنند.
نویسنده کتاب «انقلاب اجتماعی: سیاست و دولت رفاه در ایران» برخلاف اکثر آثار غربی به شاخص‌های اقتصادی بسنده نمی‌کند و از شاخص‌های غیراقتصادی توسعه نیز بهره می‌برد.
چند هفته مانده به انتخابات پارلمان اروپا کوین کونارت، رئیس سازمان جوانان حزب سوسیال دموکرات آلمان، با هفته‌نامه معتبر دی‌سایت مصاحبه کرده و در این مصاحبه، که خلاصه آن را در ادامه می‌خوانید، از سوسیالیسم دموکراتیک دفاع و ایده‌هایی چون عمومی-اشتراکی کردن شرکت‌هایی مانند بی.ام.و.، اجتماعی کردن سود کارخانه‌ها و شرکت‌ها و تغییر قانون حق مالکیت بر خانه‌ها و ... را مطرح کرده است .
امید در اعماق ناامیدی برافروخته می‌شود؛ بنیاد این امید یک «نَه»ی ساده است. نه؛ آنچه را که شما می‌خواهید بر ما تحمیل کنید قبول نخواهیم کرد. آینده سرمایه‌داری مرگ انسانیت است. اما خشم ما، خشم اسلحه نیست؛ تفنگ سلاح آن‌ها است. خشم ما؛ خشم نپذیرفتن‌ها است: خشم بر‌آشفتگی.
