کنشگرِ تنها با چه راهکارهایی می‌تواند بیشترین پیوند را با بدن‌های خاموش و نظاره‌گرِ اکنون، اما بیدار و کنشگرِ آینده ایجاد کند؟
پرفورمنس و ویدئو آرت به عنوان مهم‌ترین شاخه‌های هنرهای معاصر ، از تلاقی اتفاقات اجتماعی و سیاسی با دیدگاه‌های شخصی هنرمندان به مثابه یکی از اصلی‌ترین مواد اجرا بهره برده‌اند. با نگاهی به تاریخچه این شیوه‌ها، متوجه می‌شویم که موضوع غالب آثار شاخص پرفورمنس و ویدئو آرت در پیوند با سیاست، جنگ، جامعه، تبعیض جنسیتی و مفاهیمی از این دست بوده است. در این یاداشت به اجراها و ویدئوهای «وفا یاسین»، هنرمند فلسطینی پرداخته شده است. هنرمندی که اجراها و ویدئوهای خود را در پیوند با جغرافیایی که در آن ریشه دارد و نیز درگیری فیزیکال و تنش بدنی خود با آن، خلق و ارائه کرده است.
مطلبِ زیر نوشته‌ی پَت توماس1 روزنامه‌نگار و نویسنده‌‌ی چندین کتاب در حوزه‌ی بارداری و زایمان است. او معتقد است که «در نظامِ پزشکیِ امروز، حتی در جوامع پیشرفته مانند انگلستان، زنان به مثابه بیمار و نه کسی که به زودی مادر می‌شود معاینه، ارزیابی و درمان می‌شوند؛ بنابراین تعجبی ندارد که از زایمانِ طبیعی وحشت کنند.» او این پرسش را مطرح می‌کند که آیا فرایندِ بارداری و زایمان به کسب و کاری شدیداً پزشکی‌شده تبدیل نشده است؟
اگر این تعبیر را بپذیریم که اسرائیل به یک ماشین آدم‌کشی بدل شده است، بیش از هر چیز خواهان تغییر کالبد زندگان به مردگان است. بدل‌شدن کالبد زنده به مرده در ماشین آدم‌کشی اسرائیل به حدی وسیع است که این روزها اصطلاح دیگری نیز بر زبان‌ها می‌آید: "نسل‌کشی".
