نمونته نگومو یکی از رهبران قبیله‌های واورانی در منطقه آمازون در نامه‌ای به نه کشور آمازون در آمریکای جنوبی درباره ادامه حیات کره زمین هشدار می‌دهد.
میانه‌های مردادماه امسال، وقتی خبر رسید که دستور تخریب آلونک‌های چهاردانگه لغو شده است، خیلی‌ها امیدوار بودند تا این دستور، مجددا رای به برون‌رانی ساکنان منطقه ندهد. امیدی که همین روزها رنگ تیرگی خواهد گرفت.
به‌دنبال عمومی‌شدن روایت‌های آزار جنسی در شبکه‌های اجتماعی، متونی مرتبط با این کارزار در «میدان» منتشر شد . از جمله این متون یادداشتی از آرش سرکوهی بود که دو یادداشت به نویسندگی محسن هویدایی و فرشاد اسماعیلی را مورد نقد قرار داد. در ادامه انتشار این یادداشت‌ها، سهیل رضانژاد و محمدرضا گردان در نقد یادداشت سرکوهی متن پیش‌رو را نوشته‌اند و خطاهای استدلالی آن را توضیح دادند.
در دوران شیوع کرونا، چشم‌انداز ما از آینده و نسبت‌مان با گذشته دگرگون شده است. در این میان، سینما گویی تصویری از پیش آماده برای این دوران ساخته بود. اما چشم‌انداز سینمایی چه تصویر و امکاناتی از گذشته و نیز آینده برای ما فراهم می‌سازد؟
چه می‌شود اگر همه زباله‌های پلاستیکی را بتوان به مصالح ساختمانی برای جمعیت‌های کم درآمد تبدیل کرد؟ با وجودی که اقدا‌م‌های موجود امیدوار کننده‌اند، اما هنوز راه درازی تا رسیدن به مقیاس صنعتی بازتولید باقی مانده است.
در بحث‌های اخیر درباره تجاوز، آزار و خشونت جنسی در ایران نظرها و گاه انتقاداتی درباره اصل برائت مطرح شد، این مقاله سعی دارد نشان دهد که زیرسوال بردن اصل برائت چه تبعات خطرناکی می‌تواند داشته باشد.
سعید دهقان و امید صفیر از اعضای لیبل «مِلّی» در مورد سابقه کار، افق‌ها و تولیدات‌شان می‌گویند و از موانع و چالش‌های کار در فضای رپ فارسی.
در ادامه مجموعه مصاحبه‌ها درباره چشم‌انداز آینده و طرح بحث پیرامون «دموکراسی مشارکتی» این بار سراغ یک اقتصاددان دیگر یعنی محمد مالجو رفتیم. نظر وی را درباره سناریوهای احتمالی و شرایط شکل‌گیری بدیل مترقی جویا شدیم. وی در این گفتگو با تاکید بر توان سوژه تغییر، بحث درباره آینده را به افقی میان‌مدت «یعنی زمانی که شرایط تکوین فاعلیت‌های مترقی شکل گرفته» محدود می‌کند.
روایت‌هایی هست که دل‌مان را آشوب می‌کند. مضطرب می‌شویم، می‌ترسیم چون می‌دانیم با پذیرش روایت‌ها، از لذات و منافعی محروم خواهیم شد. این است که از رایج‌ترین الگوی عملی استفاده می‌کنیم: نفی می‌کنیم.
دموکراسی و آزادی بیان در حکومت‌های پساطالبان به عنوان دست‌آورد و ارزش قلم‌داد می‌شود و قانون اساسی افغانستان، این دو مهم را مصون از تعرض خوانده است و این مسأله سبب شد هر روز رسانه‌های بیش‌تری قد بلند کنند. رسانه چشم مردم است و در بسیاری موارد به عنوان هوش نیز عمل می‌کند.
