این مقاله عزم آن دارد که خوانشی سیاسی از رمان «بار هستی» میلان کوندرا به دست دهد؛ تا نشان دهد نویسنده‌ای که دغدغۀ آزادی دارد چطور می‌نویسد و در سطحی بالاتر، روایت در یک رمانِ مدرن (غیرکلاسیک) چه کارکرد سیاسی‌ای دارد.
جایگاه افراد با توجه به امکان و میزان دسترسی آنها به قدرت و منابع موجود، از مهم‌ترین عوامل تعیین کننده‌ی اعتبار و اهمیت روایات و دغدغه‌های آنها است و از این رو نمی‌توان روایات شخصی را مستقل از مناسبات رایج مردسالارانه بررسی کرد.
باوجود ادعاهایی که شیوع تورم را به اتفاقات و بحران‌های مقطعی و گذرای داخلی و خارجی ربط می‌دهد، دیگر سال‌هاست که این پدیده به یکی از خصیصه‌های ساختاری و پایای اقتصاد ایران بدل شده است. در چنین شرایطی ممکن است این‌گونه به نظر برسد که همه‌ی ما به یک اندازه از بالا رفتن مداوم قیمت‌ها آسیب می‌بینیم؛ اما آیا واقعا این‌چنین است؟
می‌بایست یک صندلی خیالی، به قدمت حدود نیم‌قرن را به سودابه فضایلی اختصاص داد؛ صندلی‌ای که هیچ‌وقت نداشت، صندلی‌ای از آنِ یک نویسنده متون ادبی.
در زمانه‌ای که سیستم قضایی شکست خورده است پانک‌های نیویورکی برای نجات‌یافتگان آزار جنسی شبکه حمایتی ساختند.
قیمت کارت زرد آی‌سی‌یو: شانزده میلیون تومان. هزینه پرستاری در خانه: شبی سه میلیون تومان. بعضی کارگران و خدماتی‌های بیمارستان‌ها با قیمت بالا از بیماران مبتلا به کرونا در خانه‌ها نگهداری می‌کنند. یک منبع آگاه: شش هزار پرستار ترک کار کرده‌اند.
تا زمانی که یک سازوکار روایت نشود، جامعه نمی‌تواند احساسی نسبت به آن پیدا کند. مخصوصا پدیده‌ای مانند سربازی که در محیطی بسته و جدای از مردم، سازوکارهایش را بر سربازان اعمال می‌کند.
یک سال از شیوع ویروس کرونا گذشت. چگونه می‌توانیم سال کوویدی را از منظر گسترده تاریخی خلاصه کنیم؟ یووال نوح هراوی در این مطلب درس‌هایی را که می‌توان از سال گذشته گرفت را مرور کرده است.
نبض حیات اجتماعی در مرکز شهرستان دنا به شماره افتاده است؛ خانه‌هایی که از پی هم ویران شده‌اند و خانواده‌هایی که بی‌سرپناهی را شاید برای اولین‌بار تجربه می‌کنند.
مجموعه بلند «گوزن» در ۱۸ اسفندماه سال ۹۹ منتشر شد و توجه زیادی را به خود معطوف کرد. یکی از وجوه پررنگ این مجموعه جنبه‌ی ادبی و روایت‌گری قوی آن است.
