بدون تردید برای کارگران فصلی هیچ چیز خطرناک‌تر از بیماری‌های ناشی از سالها کار نیست؛ کارگرانی که در دسته‌بندی کارگران برای ایمنی و امید بدون هیچ پشتوانه‌ای، کارگران فصلی در پایین‌ترین طبقه قرار دارند.
آیا سازمان تامین اجتماعی قادر است در سال جاری از پس افزایش 36/5 درصدی مستمری بازنشستگان بربیاید و آیا به راستی شرایط به نقطه‌ای رسیده که استقراض سازمان از بانک‌ها به یک رویه ناگزیر تبدیل شده است؟
علی‌اصغر دالوندی درآمدهای مافیایی حوزه پزشکی را «حلوای شیرینی»می‌داند که تعدادی از پزشکان کشور به هیچ‌وجه حاضر نیستند از خیرش بگذرند؛ بلکه هر روز در فکر شیرین‌تر کردن آن هستند. حلوایی بسیار شیرین، دستپختِ «طرح ناکامِ تحول سلامت». به راستی آیا جز این است که هزینه‌ی حلوای شیرینِ «پورشه‌سواریِ برخی پزشکان» را مردمان فرودست و بیمه‌های در حالِ اضمحلال می‌پردازند؟
در آغاز هر سال بحث قانون کار و تناسب دستمزد کارگران با معیشتشان مطرح و با تعیین حداقل دستمزد به فراموشی سپرده می‌شود. حسین اکبری از فعالان کارگری بر این باور است که وقتی نه دولت و نه مجلس کاری برای کارگران نمی‌کنند آن‌ها چاره‌ای جز دخالت آگاهانه و سازمان یافته و مستمر در تعیین سرنوشت خود ندارند.
آیا مذاکرات مزدی در «شورای عالی کار» و ترکیب این شورا می‌تواند برآورنده‌ی نیازها و ضروریات معیشتی طبقه‌ی کارگر باشد؟ آنهم در شرایطی که ارزش پول ملی یک‌سوم شده و نرخ تورم به اذعان مقامات رسمی، رکوردها را پشت سر گذاشته است. کاظم فرج‌اللهی با انتقاد از ترکیب و ساختار شورای عالی کار می‌گوید: شرایطی فراهم کرده‌اند که الزامات دستمزدی قانون کار اجرا نشود.
چون دستمزد، پایین است، حق مسکن هم پایین است؛ حتی اگر سهم آن در دستمزد بالا برود، بازهم افاقه نمی‌کند؛ در این شرایط، نگاه دولت به مقوله‌ی «حق مسکن» هرچه که باشد، انتظار چند ماهه برای تصویب و اجرای افزایشِ ناقابل حق مسکن نمی‌تواند کارگران را از هیولای اجاره خانه‌های چند میلیونی کلانشهرها نجات دهد.
از زمان روی کار آمدن دولت «تدبیر و امید» مدیرعامل شستا شش بار تغییر کرده است. در این مجموعه عظیم اقتصادی چه می‌گذرد؟ آیا قرار است اموال بین‌النسلی ملت به ثمن بخس واگذار شود؟
با درنظر گرفتن بافت پیچیده، متراکم و انباشته‌ی مطالبات کارگران هفت‌تپه، آیا با پرداخت دو ماه از دستمزدهای معوقه می‌توان از کارگر خواست که دیگر اعتراض خود را پیگیری نکند؟
چرا کارگران از تلاش‌ها برای اصلاح قانون کار می‌هراسند؟ قانون کار فعلی چه ویژگی‌های حمایتی‌ای دارد و رویکردهای اصلاحگرایانه به این سند قانونی چگونه است که خیز برداشتن دولت‌ها برای انجام اصلاحات، با اعتراضات گسترده کارگران مواجه می‌شود؟
