اعلام نام زنان در آگهی ترحیم پیگرد قانونی دارد
بعد از حساسیت‌ها نسبت به نقش بستن تصویر زنان بر آگهی‌های ترحیم و سنگ قبر، حالا نوبت به اعلام نام آنها در آگهی ترحیم رسیده است؛ نامه‌ای با امضای «عادل قربانزاده» رئیس اداره‌ی تبلیغات اسلامی شهرستان ملکان از توابع استان آذربایجان شرقی منتشر شده که در آن خطاب به مدیر چاپخانه و خدمات کامپیوتری نوشته شده از تاریخ ۲۵ مهرماه ذکر نام زنان در اطلاعیه‌های مجالس ترحیم ممنوع است و پیگرد قانونی خواهد داشت.
حساسیت نسبت به سنگ قبر یا آگهی ترحیم زنان پیش از این نیز سابقه داشته است؛ دو سال پیش نماینده‌ی ولی فقیه در گیلان حک کردن تصویر زنان روی سنگ قبرشان را «پدیده‌ی شوم، غلط و خلاف شرع» توصیف کرده و گفته بود «حک کردن تصویر زنان روی سنگ قبر خلاف اخلاق و احکام دین خدا است و در دینداری اینگونه افراد باید شک کرد».
روزنامه‌ی آفتاب یزد همان زمان خبر داده بود که «با درج بنر‌هایی در قبرستان‌ها از خانواده‌ی متوفیان خواسته شده تا در صورتی‌که چهره‌ی زن روی سنگ قبر عزیزشان تصویر شده، سریعا برای تعویض آن اقدام کنند، در غیر این صورت سنگ مزار آنها برداشته می‌شود».
همچنین روابط عمومی سازمان بهشت زهرا در رابطه با ممنوعیت استفاده از تصویر چهره روی سنگ مزار زنان گفته بود «این موضوع قانون است و اجبارا باید توسط خانواده متوفی انجام شود و عکس خانم‌ها از روی سنگ قبرها و کتیبه‌ها حذف شود. هر چند به‌طور کلی کتیبه ممنوع شده است؛ عکس بی حجاب خانم‌ها که به‌طور کلی قدغن است! اما اگر عکس زنی روی سنگ مزارش باشد با خانواده متوفی تماس گرفته می‌شود که بیایند و سنگ قبر را درست کنند و اگر خانواده‌ها اقدام نکنند خود سازمان دست به کار می‌شود».
سال گذشته مخدوش کردن تصویر زنان بر روی سنگ مزارشان در آرامستان شهر رویان خبرساز شد، در حالی‌که به تصاویر مردان بر روی سنگ قبرها آسیبی وارد نشده بود؛ پس از آنکه مشخص شد این اقدام با تصمیم هیات امنای آرامستان این شهر انجام شده است، خانواده‌های متوفیان آن‌را «غیرشرعی و غیرعرفی و بی‌حرمتی به فرد متوفی» دانسته و شکایتی علیه عاملان آن ثبت کردند.
از آنجایی که قواعد وضع شده در مورد سنگ قبر در قبرستان‌های نقاط مختلف کشور متفاوت است و تصاویر مخدوش شده در آرامستان رویان نیز مبتنی بر «حجاب کامل اسلامی» بوده‌اند، به نظر می‌رسد چنین حساسیت‌هایی متوجه جنسیت متوفیان است؛ ابلاغیه اداره تبلیغات اسلامی ملکان تاکیدی دوباره بر برقراری تبعیض‌های جنسیتی‌ست که دامن درگذشتگان را نیز رها نمی‌کند.