در سال ۲۰۱۶ بیش از ۷۴۵ هزار نفر بر اثر کار مفرط در جهان مرده‌اند
نتایج تحلیل‌داده‌ها توسط سازمان بهداشت جهانی (WHO) و سازمان بین‌المللی کار (ILO) نشان داده است، که ساعات طولانی کار می‌تواند سلامتی قلب را به خطر بیاندازد. تنها در سال ۲۰۱۶ حدود ۴۸۸ میلیون نفر در جهان در معرض خطرات ناشی از کار مفرط بودند که در نتیجه آن بیش از ۷۴۵ هزار نفر به‌دلیل سکته مغزی یا بیماری قلبی جان سپردند.
این مطالعه با استفاده از داده‌های ۱۵۴ کشور و با استناد به بیش از ۲۳۰۰ نظرسنجی در سال‌های ۱۹۷۰ تا ۲۰۱۸، و ۱۹۴ کشور در بازه زمانی سال‌های ۲۰۰۰تا ۲۰۱۶ بوده است.
بر اساس این داده‌ها، بیشترین تاثیر منفی کار مفرط بر سلامت در مردان و افراد میانسال به بالا و همچنین در آسیای جنوب‌شرقی و منطقه غرب اقیانوس آرام و کمترین تاثیر در زنان و جوانان و همچنین در اروپا مشاهده شده است. برآورد می‌شود در افرادی که هر هفته ۵۵ ساعت یا بیشتر کار می‌کنند در مقایسه با آنانی که از استاندارد ۳۵ تا ۴۰ ساعت در هفته پیروی می‌کنند خطر سکته مغزی ۳۵ درصد و خطر مرگ در اثر بیماری قلبی ۱۷ درصد افزایش می‌یابد. تقریبا از هر ۱۰ نفر نیروی کار در جهان یک نفر ۵۵ ساعت یا بیشتر در هفته کار می‌کند. بر مبنای پنج روز کار در هفته، این میزان یعنی روزانه حداقل ۱۱ ساعت کار که بسیار زیاد است و شخص را بیمار می‌کند.
براساس این مطالعه طی سال‌های ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۶، مرگ در اثر بیماری قلبی به دلیل کار به مدت طولانی ۴۲ درصد و مرگ در اثر سکته مغزی ۱۹ درصد افزایش یافته است. عامل اصلی افزایش کار مفرط طی سال‌های اخیر، رشد پدیده‌هایی مانند اقتصاد گیگ (اقتصاد آزادکار، بخشی از بازار کار که بر شغل‌‌های کوتاه‌‌مدت و قراردادهای موقت آزادکاری متمرکز است) و دورکاری است که پیش‌بینی می‌شود با ادامه همه‌گیری کرونا تشدید شود.
و اما در ایران در سال گذشته، تنها مسئله‌ای که کارمندان و کارگران با آن دست و پنجه نرم کردند ساعت‌های طولانی کار نبوده است. بلکه با توجه به شیوع کرونا و بازه‌های طولانی تعطیلی بعضی از اصناف، نرخ بیکاری در ایران در سالی که گذشت رشد زیادی داشته است. به گزارش ایسنا: « بررسی وضعیت اشتغال گروه‌های مردان و زنان در دوره شیوع ویروس کرونا نیز نشان می‌دهد از حدود یک‌میلیون و ۲۱۰ هزار نفری که در تابستان ال ۹۹ نسبت به تابستان سال ۹۸ شغل خود را از دست داده‌اند، نزدیک به ۴۶۰ هزار نفر از آنان یا معادل ۳۸ درصد از کل بیکارشده‌ها مرد و حدود ۷۵۰ هزار نفر از آنان یا معادل ۶۲ درصد از کل بیکار شده‌ها را نیز زنان تشکیل می‌دهند.» زنان در دوران همه‌گیری به واسطه خانه‌نشینی و تحمیل مسئولیت‌های خانه، همچون نگهداری از فرزندان و خانه که در زمره کارهای مزدی قرار نمی‌گیرند، نه تنها در فشار روانی‌ای زیادی به سر می‌بردند بلکه درصدبالایی از کنار گذاشته‌شدگان از بازار کار را تشکیل می‌دهند.
همزمان باید مدنظر داشت که بر اساس آمارهای سازمان تامین اجتماعی تا مهرماه۱۳۹۹، ۷۵۰ هزار متقاضی بیمه بیکاری بوده‌اند، یعنی حداقل ۴۶۰ هزار نفر از افرادی که در اواخر زمستان ۹۸، بهار ۹۹ و تابستان شغل خود را از دست داده، به واسطه فعالیت در بخش غیررسمی اقتصاد و نداشتن بیمه بیکاری نه تنها از حمایت‌های اجتماعی محروم مانده‌‌اند بلکه در زمان اشتغالشان نیز در فضای پررقابت و فشار با ساعات کار طولانی‌تری در حال فعالیت بوده‌اند.