پاندمی کرونا و تلاشی دوباره برای کنترل گرمایش زمین
نشست دو روزه بین‌المللی که توسط جو بایدن رییس جمهور آمریکا برگزار شد و در آن رهبران ۴۰ کشور از جمله چین، اتحادیه اروپا، ژاپن، هند، کره جنوبی و روسیه شرکت داشتند، امیدها را برای تلاش دوباره در کنترل گرمایش زمین زنده کرد.
در این نشست بزرگترین اقتصادهای جهان قول دادند که تا سال‌های ۲۰۵۰-۲۰۶۰ تولید گازهای گلخانه‌ای خود را به صفر برسانند و برای فاینانس کربن‌زدایی اقتصاد در کشورهای فقیر سالانه ۱۰۰ میلیارد دلار کمک مالی اختصاص دهند. گروهی از اقتصادهای عمده دنیا همچنین هدف‌های جدیدی برای کاهش تولید گازهای گلخانه‌ای خود در دهه پیش رو اعلام کردند که وعده بیش از ۵۰٪ کاهش در مدت ۱۰ سال را می‌دهد.
پاندمی کرونا و نیاز برای دوباره ساختن اقتصادهایی که در یک سال اخیر ضربه دیده‌اند اهمیت سرمایه‌گذاری و تلاش برای کربن‌زدایی از اقتصادهای بزرگ دنیا را دوچندان کرده است. از سوی دیگر آمریکا، انگلستان و اتحادیه اروپا سرمایه‌گذاری در انرژی‌های کم کربن را به عنوان سیاستی برای زایش دوباره بخش‌های صنعتی و درمانی بر صنعت‌زدایی دهه‌های نئولیبرال پیشاپاندمی می‌بینند. به این دو عامل باید رقابت ژئوپولیتک بین آمریکا و چین را نیز افزود که آمریکا در آن خود را بسیار عقب‌تر می‌بیند و رییس جمهور جدید این کشور، جو بایدن، سعی در تعریف سرمایه‌گذاری کلان در انرژی‌های تجدیدپذیر در قالب سیاست امنیت ملی آمریکا دارد.
گفتنی است که فعالان زیست‌محیطی نسبت به این قول و قرارها بدبین هستند و بسیاری سرمایه‌گذاری ۲ تریلیون دلاری دولت جو بایدن در زیرساخت‌ها و کربن‌زدایی از اقتصاد آمریکا در مدت ۸ سال را ناکافی می‌دانند. آنها این رقم را با رقمی که برنی سندرز سناتور آمریکا و مشاورانش بالغ بر ۱۶.۳ تریلیون دلار تخمین زده بودند مقایسه می‌کنند تا کاستی‌های جدی برنامه بایدن را نشان دهند.
در حالی که بیشتر کشورهای دنیا با مشخص شدن اثرات فاجعه‌بار گرمایش زمین در پی آغاز برنامه‌هایی برای کربن‌زدایی و کاهش اتکای خود به درآمد سوخت‌های کربنی هستند، دولت ایران سر خود را در برف فرو کرده است. ایران از جمله کشورهایی است که گویی گرمایش زمین و اثراتش در آن وجود ندارد. پیش‌بینی می‌شود که در دهه‌های پیش رو کشورهایی همانند ایران نه تنها به واسطه اثرات زیست‌محیطی گرمایش زمین ضربه شدیدی ببینند، بلکه با کربن‌زدایی از اقتصاد دنیا و بی‌ارزش شدن مهم‌ترین صادراتشان یعنی نفت توان کمتری برای مواجهه با این اثرات مهلک داشته باشند.