حق‌التدریس نه سابقه می‌شود نه بیمه!
تدریس به عنوان استاد حق‌التدریس نه سابقه‌ای محسوب می‌شود و نه بیمه‌ای دارد. وزیر علوم دراین‌باره گفته: «این دسته از افراد پول می‌گیرند و درس می‌دهند بنابراین تدریس آن‌ها سابقه‌ای به حساب نمی‌آید و شرایط بیمه‌ای آن‌ها هم در همان حق‌التدریس دیده شده است.»
بخش قابل توجهی از تدریس دانشگاه‌ها در دانشگاه‌های دولتی و از آن بیشتر در دانشگاه‌های غیرانتفاعی بر عهده استادان حق‌التدریس است؛ تا جایی که آن‌ها در سال‌های اخیر به پرولتاریای دانشگاهی معروف شده‌اند. بخش بزرگی از دانشگاه‌های غیرانتفاعی در سراسر کشور هم اصولاً با چشم‌پوشی وزارت علوم در دوره‌های پیاپی حداقل‌های قانونی اعضای هیئت علمی را استخدام نکرده‌اند و تقریباً یکسره بر نیروی حق‌التدریس متکی هستند.
مقایسه پرداختی به اعضای حق‌التدریس و اعضای هیئت علمی دانشگاه‌ها می‌تواند در فهم رویکرد وزارت علوم به حق‌التدریسی‌ها مفید باشد؛ اگر فردی با تمام توان و در حداکثر موظفی تدریس یک عضو هیئت علمی دانشگاه درس دهد (۱۵ واحد موظفی، که در دانشگاه دولتی اغلب کمتر از این است)، می‌تواند سالانه مبلغی حداکثر حدود یک‌دهم حقوق یک عضو هیئت علمی را دریافت کند. از سویی دیگر به نظر می‌رسد قراردادهای حق‌التدریسی هم از جنس تمام قراردادهایی است که کارفرماها برای طفره رفتن از حقوق کارگر به نیروهای کار تحمیل می‌کنند.
«این دسته از افراد پول می‌گیرند و درس می‌دهند بنابراین تدریس آن‌ها سابقه‌ای به حساب نمی‌آید و شرایط بیمه‌ای آن‌ها هم در همان حق‌التدریس دیده شده است.»
آخه بقیه که بیمه میشن و سابقه براشون حساب میشه پول نمی‌گیرند!
واقعا که بهترین توجیه ممکن رو آوردن جناب وزیر. دستشون درد نکنه…