اردیبهشت ۶۵: وعده اردوگاه برای بدحجابان در نماز جمعه
۱۳ اردبیهشت ۱۳۶۵: روزنامه جمهوری اسلامی از خطبه‌های نماز جمعه تهران به امامت هاشمی رفسنجانی گزارش داده است. رفسنجانی در سخنان خود به بی‌ججابان هشدار می‌دهد:
«ما الان افرادی را میبینیم و هرقدر نصیحت می‌کنیم و از طریق تقوا می‌خواهیم به این محیط سالم برسانیم هنوز یک مقاومت‌های منفی هست و خانم‌هایی متاسفانه پس از هفت سال از انقلاب هنوز به این راضی‌اند که مقداری از مویشان بیرون باشد. تا به حال با اینطور افراد خیلی با نصیحت و موعظه برخورد کرده‌ایم و هنوز هم بعضی از شهرهای بزرگ این بلیّه را دارند و در بعضی مغازه‌ها اینگونه مسائل ترویج می‌شود و در بعضی ادارات هنوز خوب مراعات نمی‌شود و اینها خطرناک است و فکر می‌کنم که پس از هفت سال تحملمان ما هم تمام بشود. مردم حزب‌الله چندبار طغیان و دیدیدکه در خیابانها ریختند و از همین تریبون نمازجمعه، وزیر کشور و دیگران خواهش کردند و به آنها وعده دادیم که اینها خودشان آدم می‌شوند و باز میبینیم که مثل اینکه اینها یک مقدار احتیاج به خشونت دارند. (تکبیر نمازگزاران)»
به گزارش روزنامه جمهوری اسلامی، رفسنجانی همچنین از طرحی برای تشکیل اردوگاه‌های ویژه برای بدحجابان خبر داده است.
«البته شورای عالی قضائی یک پیشنویس لایحه‌ای را تهیه کرده و ما قبلا به حزب‌الله وعده داده بودیم که عمل می‌کنیم و مقدماتش را فراهم کرده‌اند و همین روزها به مجلس می‌آید. این لایحه در نظر گرفته است که اردوگاههایی در مناطقی در نظر بگیرند برای بازسازی خانم‌ها و آقایانی که دچار مرحله‌ای از فساد اخلاق هستند. فکرشده که اینها نوعا آدمهای مرفهی هستند که درد مشقت کار و این حرفها را نچشیده‌اند و با پول‌های بادآورده‌ای که یا شوهرشان دزدیده یا خودشان می‌دزدند یا به ارث رسیده و یا از چیزهای دیگر، دیگر اینجوری بار آمده‌اند. و فکرشده که در هر منطقه‌ای یک اردوگاه برای اینها درست کنند و در آن اردوگاه وسایل کار بگذارند، معلمین اخلاق نیز درآنجا بگذارند. احکام دادگاه! یعنی همین جوری نیست که از خیابان بگیرند و به آنجا ببرند. کسانی که اینجوری می‌کنند تحویل دادگاه‌های فوری می‌دهند و دادگاه‌ها اینها را محاکمه می‌کنند و اگر دیدند که مداومت بوده، اینها را تحویل به اردوگاه می‌دهند. تعیین هم می‌کنند ۳ ماه، ۲ ماه، ۵ ماه، یکسال، دوهفته آنجا بماند درس بخوانند و کار هم بکنند. خرجشان را هم باید خودشان در آنجا بدهند، چون اینها نوعا از قشر مرفه هستند. یا آنجا کار بکنند و خرج خودشان را بدهند، یا اینکه در همانجا نخواستند کار بکنند -چون شورای نگهبان که اجباری نمی‌گوید اینها باید کار بکنند، آزادی است- بنابراین اساس آنها بروند آنجا بنشینند و خرجشان را هم شوهرانشان باید بدهد، دولت خرجی به اینها نخواهد داد.»