در سرپل ذهاب برخی از مردم غذا برای خوردن ندارند
دهیار کوئیک محمود میگوید در برخی مواقع تعدادی از ساکنان مناطق زلزلهزده غذا برای خوردن ندارند، کمتر از ۳۰ درصد مردم توانستهاند به مشاغل اولیه خود بازگردند و منازل کمتر از ۱۰ الی ۱۵ خانوارها تکمیل شده است.
یکشنبه شب ۲۱ آبانماه ساعت ۹ شب زلزله ۷/۴ ریشتری کرمانشاه را لرزاند، این زلزلهای مهیب باعث تخریب ۳۰ هزار خانه شهری و روستایی در این منطقه شد و ۷۸۱۷ مصدوم و ۶۲۰ کشته برجای گذاشت. از همان ساعات پس از زلزله کمکهای مردمی در کنار تسهیلات دولت به سمت مناطق زلزلهزده سرازیر شد و بعد از مدتی وامهای بلندمدت و بلاعوض در اختیار زلزلهزدگان قرار گرفت. همچنین مبالغ بسیاری توسط سلبریتیها برای کمک به آنها جمعآوری شد، اما پس از گذشت یکسال از آن واقعه هولناک ساخت بسیاری از خانههای مردم در شهر سرپلذهاب به دلیل گرانی مصالح و کمبود تسهیلات متوقف مانده و به صورت نیمهکاره رها شدهاست، از سوی دیگر سرانجام بسیاری از پولهایی که توسط سلبریتیها جمعآوری شده، هنوز مشخص نیست!
وضعیتمان پس از گذشت یکسال هیچ فرقی نکردهاست
خانم کشاورز یکی از اهالی شهرستان سرپلذهاب درباره وضعیت این منطقه یکسال پس از زلزله به خبرنگار ایلنا میگوید: صبح در اینجا باران بارید و عصر برای خرید از خانه خارج شدم، اما از لحظهای که از منزل خارج شدم تا همین الان که به منزل بازگشتم به اندازه تمام شهر سرپل غم و غصه در دلم نشسته است، هر بار که باران میآید ما تا زانو در گل هستیم. وضعیت ما پس از گذشت یک سال بسیار اسفبار است و هیچ فرقی نکرده است.
وی درباره روند ساخت و ساز و بازسازی مسکن در سرپل ادامه میدهد: ساخت نیمی از منازل سرپل را پیمانکاران برعهده گرفتند. همچنین پیمانکاران ساخت منازل افرادی که تحت پوشش کمیته امداد و بهزیستی را تقبل کرده بودند و قرار بود وام بنیاد مسکن را که به زلزلهزدگان تعلق میگیرد. پیمانکاران بگیرند و در مقابل خانه به مردم تحویل دهد، اما از آنجا که مصالح بسیار گران شده و وضعیت بازار بسیار خراب است، پیمانکاران بدون استثناء ساخت منازل را به طور نیمهکاره رها کردهاند و میگویند، این ۴۰ میلیون تومان وام کفاف هزینهای که برای ساخت و ساز شده است را نمیدهد و دولت همچنان به آنها بدهکار است.
دو سوم مردم زلزلهزده توان ساخت خانههایشان را ندارند
این ساکن شهر سرپلذهاب با اشاره به اینکه برخی از مردم که دارای وضعیت اقتصادی مناسبتری هستند، کار ساخت و ساز منزلشان به پایان رسیده است، خاطرنشان میکند: دو سوم مردم چه با کمک پیمانکار و چه غیر پیمانکار با توجه به شرایط اقتصادی و از زمانی که مصالح ساختمانی گران شده است، دیگر توان ادامه ساخت منازل را ندارند.
کشاورز به دیگر مشکلات این منطقه اشاره میکند و میگوید: مصیبت بزرگ شهرک ما این است که به دلیل اینکه تازه تاسیس بوده، زمینهایی که در این شهرک استفاده شده در گذشته زمین کشاورزی بوده و با تغییر کاربری تبدیل به زمین مسکونی شده است و در حال حاضر نیز کانکسها را در این زمینها قرار دادهاند. وقتی باران میآید مردم تا زانو در گل هستند، من یکی از هزاران نفری هستم که در اینجا با مشکلات فراوانی در کانکس زندگی میکند. تابستان با گرمای کشندهاش تمام شد و زمستان نیز با مشکلات فراوان از راه میرسد.
وی با بیان اینکه در زمان زلزله مستاجر بوده و منزل اجارهایش به طور کامل تخریب شده است، ادامه داد: در حال حاضر در یک کانکس ۱۰ متری با دوتا بچه زندگی میکنم. بچهها باید برای رفتن به سرویس بهداشتی و حمام مسافت طولانی را طی کنند، اصلا در این یکسال چه تغییری ایجاد شده که پس از آن بخواهد تغییری ایجاد شود.
برای اجاره خانه ۶۰ متری باید ۷۰ میلیون پول رهن بدهم
کشاورز به شبی که زلزله آمد، اشاره میکند و ادامه میدهد: در جریان زلزله تمام وسایل منزل ما کاملا تخریب شد و ما دیگر وسیله نداریم. تابستان بسیار وحشتناکی را گذراندیم، ۵ میلیون وام بلاعوض دادند تا کانکس بگیریم، من ۵ میلیون تومان را برای کانکس ندادم و یکی از خیرین برایم کانکس تهیه کرد و این پول را نگه داشتم تا شاید بتوانم خانهای اجاره کنم، اما در حال حاضر با وجود تورم بالا مردم نیز کملطفی میکنند و خانه ۶۰ متری را ۷۰ میلیون رهن کامل میدهند یا ۴۰ میلیون پیش میگیرند و ۳ میلیون کرایه طلب میکنند. من از کجا باید بیاورم؟ مغازهها خراب شده و بازارچه مرزی خسروی و قصرشیرین نیز تعطیل شده و وضعیت کسب و کار در اینجا افتضاح است. من با چه درآمدی میتوانم ماهیانه ۵۰۰ هزار تومان اجاره بدهم؟ نمیتوانم خانه اجاره کنم؛ برای همین در کانکس زندگی میکنم و زجر میکشم.
وی درباره عدم جمعآوری فاضلاب در این شهرک و مشکلات بهداشتی که مردم با آن مواجه هستند، تصریح میکند: فاضلاب شهرک نیروی انتظامی جزو فاضلاب شهری نیست و مردم خود چاه کنده بودند. در حال حاضر نیز فاضلاب دستشویی در این چاههاست، اما فاضلاب حمام در فضای عمومی رها شده و وضعیت بسیار بدی را در منطقه ایجاد کرده است.
افراد زیادی به بیماری پوستی دچار شدند
کشاورز ادامه میدهد: حدود دوماه پیش متوجه چند لکه روی بدنم شدم، دو الی سه روز بعد در تمام بدنم زخمهای کوچک زده بود. پزشک متخصص معتقد بود به دلیل اینکه محیط فوقالعاده آلوده و کثیف است، آلودگی باعث شده یک ویروس وارد بدنم شود و این زخمهای پوستی در روی بدنم ایجاد شود. پزشک معالج میگفت؛ من اولین مورد نیستم و موارد بسیاری مانند من به پزشک مراجعه کرده بودند. در تابستان هم موشهای بسیاری در اینجا وجود داشت به طوری که ما در چادرمان نشسته بودیم و موشها از کنارمان عبور میکردند در آن موقع شیوع سالک در منطقه بسیار شده بود.
پورکند در منطقه پولادی شهرستان سرپلذهاب زندگی میکند، منطقهای که براثر زلزله بیش از ۹۰ درصد آن تخریب شده و ۱۰۵ نفر در آن جان خود را از دست دادند.
پورکند در گفتوگو با خبرنگار ایلنا درباره ساخت و ساز در منطقه پولادی در سرپلذهاب میگوید: اکثر خانهها در حالت نیمهساز هستند، چراکه با اعتباراتی که برای ما در نظر گرفته بودند، نمیتوان کار خاصی انجام داد. قیمت مصالح بسیار زیاد شده و مردم ترجیح میدهند، در همین حالت نیمهساخته منازلشان را نگهدارند، چراکه پولی برای تکمیل آن ندارند. فقط پارکینگ منزلشان را آجرکشی کردهاند و کانکسها را به داخل پارکینگ بردند.
وی درباره شرایط روحی مردم منطقه خاطرنشان میکند: مردم حتی اگر خانههایشان فقط آسیب هم دیده باشد، بازهم جرات نمیکنند که وارد خانههایشان شوند. مردم همچنان از زلزله میترسند و احساس میکنند؛ ممکن است دوباره زلزله بیاید.
تا ده سال دیگر هم وضعیت اینجا تغییری نمیکند
پورکند درباره وضعیت محلهشان میگوید: محله پولادی وضعیت بسیار بدی دارد، در خیابان زعفران همه چیز از بین رفت و در این محله حدود ۱۰۵ نفر جان خود را از دست دادند. اکثر مردم همچنان در کانکس زندگی میکنند. در حقیقت هر کسی اوایل زلزله توانست منزل خود را بسازد با مشکلات کمتری مواجه شد. ما قبل از زلزله در خصوص این خیابانها در این منطقه دچار مشکل بودیم و مطمئنم تا ده سال دیگر هم هیچ اقدامی انجام نمیشود. ای کاش کمی شن اینجا میریختند تا اینجا گل نشود، شهرداری فقط چند خیابان اصلی درست کرده است و به بقیه موارد کاری ندارد. آسفالت نمیخواهیم فقط کمی شن در خیابانها بریزند.
زلزله باعث تخریب بسیاری از منازل روستاییان نیز شد؛ کوییک محمود، کوییک حسن، کوییک عزیز، کوییک نامدار و کوییک مجید، روستای تپانی و … در جریان زلزله به شدت آسیب دیدهاند.
گرانی بلای جان مردم شدهاست
عثمان حاتمی (دهیار کوییک محمود) در گفتوگو با خبرنگار ایلنا درباره وضعیت روستاها یکسال پس از گذشت زلزله میگوید: خانوارهایی که مشکل نداشتند و مدارکشان کامل بود، توانستند تسهیلات لازم را سریع دریافت کنند. ستادهای معین که مسئول ساختوساز در روستاها بودند نیز در حد توان اقدامات خود را به خوبی انجام دادهاند و مردم از آنها بسیار راضی هستند. وامهای بلاعوض نیز به مردم پرداخت شده، همچنین یک وام پنج میلیون تومانی دیگر قرار بوده به روستاییان پرداخت شود که از چند روز گذشته مراحل پرداخت آن نیز آغاز شدهاست.
وی با اشاره به گرانی مصالح ساختمانی ادامه میدهد: متاسفانه در آن زمان که دولت آن مبالغ را برای ما در نظر گرفت، آهن و مصالح ساختمانی به این قیمت نبود، الان قیمت همه چیز سه برابر شده و این اعتبارات جوابگوی تامین نیازها نیست. گرانی مردم را در مضیقه قرار داده است.
دهیار کوییک محمود خاطرنشان میکند: ساخت و سازها از یکی دو ماه پس از زلزله آغاز شد و ساختوساز در روستاها از شهرها جلوتر است، اما در حال حاضر یک عده هنوز با مشکل مواجه هستند. آنهایی که میخواستند خانههایی خود را بهتر بسازند به دلیل اینکه دیر اقدام کردند، اجناس گران شد و در حال حاضر دیگر نمیتوانند، عدهای هم نصفه و نیمه اقداماتی را انجام دادند، اما مردم مقروض هستند و نمیتوانند باز هم برای تکمیل منازلشان زیر بار قرض بروند.
کمتر از ۳۰ درصد مردم توانستند به مشاغل اولیه خود بازگردند
حاتمی با بیان اینکه همه ارگانها پای کار آمدهاند، اما پاسخگوی این گرانی نیستند، تصریح میکند: زلزله یک مصیبت بود، اما گرانی دو برابر زلزله برای ما دردسر درست کرده است. مردم در روستاها خیلی کم توانستند اشتغال اولیه خود را ایجاد کنند، بیشتر مغازهها به مصالحفروشی تبدیل شده چرا که منفعت در آن است و افراد پولدار و متمول در این زمینه سرمایهگذاری کردهاند و به دنبال منفعت خودشان هستند. کمتر از ۳۰ درصد توانستند به مشاغل اولیه خود بازگردند.
سلبریتیها باید کمکها را بین همه مردم تقسیم میکردند نه چند نفر خاص
وی درباره اقدامات سلبریتیها در بازسازی مناطق زلزلهزده میگوید: شنیدم یکی از آنها قرار است در دو روستا از جمله روستای تپانی اقداماتی را انجام دهد؛ به نظرم این ظلم است، چراکه همه سرمایهداران و پولداران در شهرهای مختلف به افراد مشهور اعتماد دارند و کمکهای خود را به آنها میکنند، این افراد مشهور بجای اینکه این کمکها را بین همه افراد منطقه تقسیم کنند، برای یک عده خانههای ویلایی و شیک میسازند، در حالیکه در روستای دیگر افرادی هستند که حتی نمیتوانند خانه خود را تمام کنند. آیا این ظلم نیست؟ این کمکها برای زلزلهزدگان است نه برای چند نفر خاص که آنها میشناسند.
دهیار کوییک محمود درباره اقدامات برخی سازمانها در این مناطق نیز ادامه میدهد: یک عده از افرادی که در زلزله دچار مصدومیت شدند، زیر پوشش کمیته امداد رفتند. یکی از مسئولان کمیته امداد چند روز پیش در یک برنامه تلویزیونی اعلام کرد؛ ۲ هزار و ۵۰۰ واحد مسکونی در مناطق زلزلهزده ساختهاند، در حالیکه در منطقه ما اینطور نیست و کمیته امداد به خانوارهای تحت پوشش خود بیشتر از ۱۲ میلیون تومان نداده است، در حالیکه آقای فتاح وقتی به اینجا آمد، قرار گذاشته بود، حتی فرش هم برای مردم زلزلهزده بگیرد.
کمتر از ۱۵ خانوار منازلشان تکمیل شدهاست
وی با تاکید براینکه اگر دولت وام را از مردم پس بگیرد، مردم زلزلهزده باید تا آخر عمر خود در بدترین شرایط زندگی کنند، خاطرنشان میکند: اگر دولت کمکی نکند، با وجود این تورم مردم تا سه الی چهار سال دیگر هم نمیتوانند، خانههایشان را تمام کنند. ۸۳ خانوار در روستای کوییک محمود زندگی میکنند و کمتر از ۱۰ الی ۱۵ خانوار منازلشان تکمیل شده و بقیه همچنان نیمهکاره است و همه در کانکس زندگی میکنند.
ای کاش سلبریتیها به فکر مردم بودند
دهیار کوییک محمود با اشاره به پسلرزههای فراوان پس از زلزله سال گذشته میگوید: وضعیت روحی مردم بسیار بد است، حتی همه آن ۱۰ الی ۱۵ خانواری که خانههایشان در روستاها به پایان رسیده، هنوز در کانکس میخوابند. بعد از زلزله همچنان پسلرزهها ادامه داشته و هیچ هفتهای نبوده که ما پس لرزه نداشته باشیم. بغیر از آن حادثه وحشتناک مردم از پسلرزهها میترسند.
وی تاکید کرد: مردم زلزلهزده از زلزله یک ضرر دیدند، اما از گرانی دو برابر زیان دیدهاند و اگر دولت به فکر آنها نباشد، نمیتوانند سرپا شوند. ای کاش این سلبریتیها به فکر تغذیه مردم بودند. وضعیت برخی از مردم بسیار بد است و حتی در برخی مواقع تعدادی از آنها غذا برای خوردن ندارند.