اعمال خشونت در چهاردیواریها هم اختیاری نیست
کارزار منع خشونت خانوادگی یکسال پس از آغاز به کار و به مناسبت روز جهانی منع خشونت علیه زنان، گزارشی از فعالیتهای خود ارائه کرده است. این کارزار که عمدتا در استان گیلان و شهرهای کرج و تهران فعال است، از سال گذشته تاکنون ۲۵ کارگاه آموزشی-ترویجی مربوط به اهداف کارزار برگزار کرده که اکثر مخاطبان این کارگاهها زنان که شامل زنان مهاجر افغانستانی ساکن ایران نیز بوده است.
فعالان این کارزار همچنین دفترچههای راهنمای کارزار را در خیابانهای برخی شهرها پخش و با گفتوگوی چهرهبهچهره با مردم (عموماً زنان)، کارزار را معرفی و با آگاهسازی مردم، روایتهای آنان را بهصورت مکتوب جمعآوری کردهاند. در طی فعالیتهای این کارزار ۲۰۲ روایت خشونت را از ۱۷ استان کشور جمعآوری و مکتوب شده است. علاوهبر این آنها توانستهاند با فعالیتهای رسانهای خود در صحبت با فعالان دیگر عرصههای اجتماعی و وکلا، حمایت برخی از آنها را نیز نسبت به کارزار جلب کنند. از دیگر فعالیتهای رسانهای کارزار، تهیۀ زیرنویس یا/و دوبله فارسی برای بیش از۴۰ فیلم کوتاه و تهیۀ فیلم کوتاه از ۶ روایت رسیده به این کارزار است.
کارزار منع خشونت خانوادگی در گزارش خود اعلام کرده «در اولین سال فعالیتمان، نتوانستهایم جمعی متشکل را در مناطق مختلف کشور بهوجود آوریم؛ اما هماکنون در حال گفتوگو با فعالین در شهرهای دیگر کشور هستیم و امیدواریم در سال آینده بتوانیم این امر را محقق کنیم». فعالان این کارزار یکی از ویژگیهای امیدبخش آنرا مرکززدایی و خارج کردن نقطه ثقل یک حرکت جمعی از تهران دانستهاند.
در طرح اولیۀ کارزار مدت فعالیت آن تا یک سال در نظر گرفته شده بود، اما فعالان آن تصمیم گرفتهاند با توجه به شرایط موجود فعالیت خود را یکسال دیگر نیز ادامه دهند تا بتوانند به پیشنویس درستتری از قانون منع خشونت دست یابند و نظر زنان بیشتری در سطح کشور را دربارۀ پیشنویس قانون جمعآوری کنند. در گزارش این کارزار ابراز امیدواری شده که در سال دوم فعالیت کارزار طیف گستردهتری از مردم نسبت بهضرورت تصویب قانون منع خشونت خانوادگی آگاه شوند و کارزار بتواند به اهداف خود نزدیک شود.
کارزار منع خشونت خانوادگی یک حرکت جمعی و مستقل است که توسط جمعی از مدافعان حقوق زنان در ایران بهمنظور ترویج مطالبهی «تصویب قانون منع خشونت خانگی علیه زنان» از طریق «آگاهی رسانی عمومی» راهاندازی شده است. کنشگران این کارزار معتقدند هر چیزی که در «چهاردیواریها» اتفاق میافتد نباید «اختیاری» باشد و به عنوان امر خصوصی از نظرها پنهان بماند.