چهار سازه تاریخی آبی ایران در کمیسیون بین‌المللی آبیاری و زهکشی ثبت جهانی شدند. با این میراث تاریخی مدیریت صحیح آب که باید الگویی برای طرح‌های امروز ایران باشد آشنا شویم.
می‌گویند حدود هشتاد هزار رشته قنات در فلات ایران کنده شده که بسیاری از آنها فراموش‌شده، متروک و و تخریب شده‌اند. طولانی‌ترین قنات شناخته‌شده، در منطقه‌ی زارچ استان یزد، حدود یکصد کیلومتر طول دارد و عمیق‌ترین مادرچاه متعلق به قنات قصبه‌ی گناباد، سیصد متر عمق دارد. شهرهایی مثل مشهد، اصفهان و تهران، که صحبت از جیره‌بندی آبشان است، صاحب قنات بوده‌اند. سارا کمالوند، که از آن سر دنیا آمده تا در احیای قنات‌های نیمه‌جان نقشی داشته باشد، می‌گوید وقتی خط یکِ مترو ساخته می‌شد در حوالی میدان امام خمینی به قنات مهرگرد، قدیمی‌ترین قنات شهر، برخورد؛ «برخوردِ مترو با قنات خطرناک بود. پس قناتِ مهرگرد را زهکشی کردند».
