سینمای کودک و نوجوان در تاریخ سینمای ایران به مدد کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان از سال ۱۳۴۹ شکل‌گرفته است. این یادداشت به فعالیت‌های کانون و سینمای کودک و نوجوان در دوران بعد از انقلاب نگاه کرده و گسست‌ها و تداوم‌های آن را بررسی انتقادی می‌کند.
این مقاله یکی از چهار مقاله‌ای است که سایت کوکر در بخش «برخورد نزدیک» منتشر کرده تا «حال و هوای حاکم بر کوکر را نمایان کند». این متن‌ها تلاش می‌کنند پاسخ نویسنده به سوال «دو سه چیزی که از سینمای ایران دوست داری چیست؟» باشند. نویسنده در این مقاله سراغ مقطعی از تاریخ سینمای ایران می‌رود تا کشمکش بین «نیروی سینما» و «نیروی جهان» در فیلم‌های این دوره را برجسته کند.
در سینمای بعد از انقلاب شاهد گرایشی جدی به شخصیت‌های «صاف و ساده» وجود دارد. اما آیا این صداقت وافر را باید به فال نیک گرفت؟ حسام امیری می‌گوید نه.
اگر کیارستمی فیلمساز مهم فلسفی است علت اصلی این است که از یک وضعیت مشخص تاریخی برآمده و صادقانه با این وضعیت تاریخی برخورد کرده، ما در موقعیت تاریخی‌یی نیستیم که داستان‌نویسی بگوید خیلی به بکت علاقه دارد و شروع کند در فارسی مانند بکت نوشتن. این یک دروغ است.
