بحث طب سنتی و دفاع از آن به عنوان نوعی «علم» در دوران شیوع کرونا گسترده‌تر از قبل شده است. رضا منصوری در این متن به اجمال به اهمیت مغفول‌مانده «اجتماع علمی» و گفتمان علمی به عنوان مرجعیت تایید و رد گزاره‌ها و دستاوردهای علمی می‌پردازد.
چند سالی از طرح موضوع بومی‌سازی علوم انسانی می‌گذرد. شوراها و همایش‌های گوناگونی پیرامون اجرای این ایده شکل گرفته و برگزار شده است. هر از چندی نیز آماری حاکی از رشد علم و بالا بودن میزان مقالات و پژوهش‌های علوم انسانی در کشور منتشر می‌شود. چقدر این آمار نشان‌دهنده وضعیت واقعی پژوهش و تولید علم و بسط آگاهی است؟ چه میزان از این مقالات واقعی و یا فروشی است؟ آیا در علوم انسانی می‌توان تعداد پژوهش‌ها را نشانی بر کیفیت و پیشرفت دانست؟
