آیا ارتباطی بین رشد سیاست‌های اقتصادی خشونت‌آمیزِ تحمیلیِ غیردموکراتیک، ناعادلانه و نابرابر و رشد جنایات علیه زنان وجود دارد؟
تاکید جستار پیش‌رو بر نحوه‌ی بازنمایی واقعه‌ی رخ داده برای بهاره چشم‌براه، دختر آبادانی است که چندی پیش به دست خانواده‌ی یکی از مقامات شرکت نفت مورد ضرب و شتم قرار می‌گیرد.
تفاوت سخنرانی مصطفی کواکبیان، الیاس حضرتی یا رسول منتجب‌نیا در سالن اجتماعات یک دانشکده در اثرگذاری بر روی فضای سیاسی کشور با انجام شعبده‌بازی، برنامه استندآپ کمدی یا اجرای موزیک پاپ چیست؟ به جز صداقت دسته دوم در بی اثری سیاسی‌شان، شاید هیچ.
نوشته پیش‌رو، نسخه‌ای خلاصه‌شده از یک سخنرانی با همین عنوان است که در ۲۰ ژانویهٔ ۲۰۱۶ در «مرکز خاورمیانه دانشگاه ال‌اس‌ای» ارائه شده بود. این نوشتار بر اساس پژوهش نویسنده درباره کنش‌گری زنان در مصر، لبنان و اردن از زمان استقلال تا بهار عربی است . وی بیش از صد روایت شخصی از فعالان زنان طبقهٔ متوسط از نسل‌های مختلف جمع‌آوری کرده و برمبنای مفهومی که یک «پارادوکس جنسیتی» تلقی می‌شود چارچوب‌بندی کرده است:« با وجود گذشت بیش از یک قرن از کنش‌گری زنان، چرا زنان در کشورهای عرب هنوز با بعضی از گسترده‌ترین نابرابری‌های جنسیتی در دنیا مواجه هستند؟»
