پس از حمله تروریستی به منچستر و پیش از برگزاری انتخابات سراسری در این کشور، جرمی کوربین از سیاست‌های مداخله‌جویانه بریتانیا و حمله نظامی به دیگر کشورها به بهانه جنگ با تروریسم انتقاد کرد و حمله منچستر را ناشی از سیاست‌های جنگ‌طلبانه بریتانیا دانست. کالینیکوس در یادداشت خود توضیح می‌دهد که چرا استدلال کوربین درست است.
هنری ژیرو در آخرین کتاب خود می‌نویسد «بسیارند مردمی که پذیرفته‌اند، صرف‌نظر از نقش نیروهای ساختاری گوناگون، سرنوشت‌شان کاملا در گرو مسئولیت فردی است. این ایدئولوژی که در بوق و کرنا می‌شود و مورد علاقه ثروتمندان است نشان می‌دهد روابط انسانی خلاصه شده در ستیز و رقابت».
یوناتان شپیرا یک سال پیش از آن که پدرش جت‌های جنگی را در جنگ اکتبر سال 1973 به پرواز در آورد، در یک پایگاه نظامی متولد شد. سی سال پس از آن، و بعد از دوازده سال خلبانی نیروی هوایی، شپیرا ارتش را کنار گذاشت. در سال 2003، او نامه‌ای نوشت و متعهد شد که هرگز بر فراز سرزمین‌های اشغالی نوار غزه و کرانه باختری پرواز نکند. شپیرا جزو معدود اسراییلی‌هاست که اعلام کرده‌اند از فراخوان فلسطینی‌ها برای بایکوت، عدم سرمایه‌گذاری و تحریم اسراییل (BDS) حمایت می‌کنند. او هم‌چنین به علت تلاش برای شکستن حصر غزه از طریق کشتیرانی، مورد حمله ارتش اسراییل قرار گرفته است. به تازگی او با رایان رودریک بیلر، از نشریه «انتفاضه الکترونیک» گفتگویی داشته است. نباید فراموش کرد که راه‌حل‌های صلح‌طلبانه که از زمان اشغال فلسطین همواره مطرح بوده‌اند، به‌طور هم‌زمان مورد نقد گروهی دیگر بوده که بر تاریخ گفتگوهای صلح و نتایج آن تکیه می‌کنند.
