نویسنده: رضا شکرالهی، حبیب حسینی‌فرد - بر سر استفاده از نقطه‌ویرگول همواره بحث بوده است. آیا نقطه‌ویرگول نشانی منسوخ است؟ در طول تاریخ ادبیات استفاده نویسندگان مختلف از این علامت، همچون نظرات صاحب‌نظران گوناگون در این‌باره متفاوت و متنوع بوده است. برای مثال جین آستن در اثر معروفش «عقل و احساس» که سال ۱۸۱۱ منتشر شده، از این نشانه هر سه جمله یک‌بار، یا به عبارت دیگر، در هر هزار واژه ۱۳ بار استفاده می‌کند. اما در «هاری پاتر و سنگ جادو» که ۱۸۷ سال پس از «عقل و احساس» نوشته شده، جی.کی.راولینگ در هر ۴۹ جمله تنها یک نقطه‌ویرگول به کار برده است. آیا کاهش تدریجی استفاده از این علامت نشانه‌ی تغییری بنیادی در ادبیات و ساختار نوشتار است؟
آیا فجایعی که امروز در غزه در حال اتفاق افتادن است، با زبان قابل توصیف است؟ آیا زبان ما توانایی بیان خشونت، جنایت، کشتار، مرگ و هرآنچه که امروز در غزه اتفاق می افتد را دارد؟ آیا ما نمی خواهیم از غزه چیزی بگوییم یا محدودیت زبان به ما اجازه نمی دهد از غزه چیزی بگوییم؟ سکوتِ زبان در برابر فاجعه، یعنی زبان ناتوان تر از آن است که از فاجعه چیزی بگوید، اما در مقابل چه طور رسانه ها توانایی صحبت کردن از فاجعه را دارند؟
