مراد ثقفی برآن است که رابطۀ تعاملی و مثبت برخی از روشن‌فکران و دولت را نباید در چارچوب انگارۀ غالب «خدمت و خیانتِ» صرف مورد توجه قرار داد، بلکه می‌بایست در چارچوبی تازه‌تر بدان نگریست.
تاریخ جنگ در مناطق مختلف دنیا نشان می‌دهد مصرف مواد محرک گیاهی برای اهداف سیاسی و نظامی اتفاقی رایج بوده است. شاید بتوان کوشش برای نیرومندترشدن، بهترشدن، متمرکزترشدن و سنگدلترشدن در وضعیت جنگی را درک کرد؛ اما از مواد مخدری که عملکرد افراد را تقویت می‌کند، فقط باید در موقعیتهای خاصی استفاده کرد که تمام تلاشهای دیگر به شکست انجامیده است.
زشتی عموما در تضاد با زیبایی و به عنوان امری منفی مطرح می‌شود. اما زشت خواندن یک چیز یا یک فرد، بیش از آنکه چیزی در مورد او بگوید، نشانی از ترس‌های گوینده و تاریخ و فرهنگ اوست.
تا قبل از جنگ جهانی دوم، عصرِ پیشاتاریخ همچون دورانی تلقی می‌شد که در آن، سلت‌های اولیه و هندوآریایی‌ها، سلسله‌ای از یورش‌ها را علیهِ مردمانِ از همه‌جابی‌خبرِ ساکن در چمنزارهای اروپا و آسیا ترتیب داده‌اند، مثلِ کاری که وایکینگ‌ها کردند. اما پس از جنگ جهانی دوم، این دیدگاه جای خود را به مکتبی فرآیندگرا داد که دگرگونی‌های فرهنگی را به سازگاری‌های درونی نسبت می‌داد. ایده‌ها و فناوری‌ها شاید از جایی به جایی انتقال یابند، اما انسان‌ها عمدتاً و عموماً یک‌جانشین بوده‌اند.
