ظهور اَشکال نوین فخرفروشی به واسطه ثروت پدیده‌ای است که در سالهای اخیر، همپای انکشاف جهانی آن، وارد حیات اجتماعی کشورهای اصطلاحاً در حال توسعه مثل همین ایران خودمان هم شده است. نمایش انواع و اقسام کالاهای لوکس و چند صد میلیونی یا میلیاردی توسط دختر/پسرهای «مایه‌دار» یا «یک درصدی» در کف خیابان‌های تهران و سایر شهرهای بزرگ یا در کارناوال‌های خصوصی که هیچ از همتایان مولتی میلیاردی غربی و شرقی خود کم ندارد، بی‌واسطه‌ترین نمود ثروتهای بادآورده طبقات فرادست به هزینه فلاکت طبقات کارگر و فرودست است.
این شکل نوین فخرفروشی طبقاتی خصلتنشان طبقه‌ای اقتصادی است که در سالهای تحریم و ریاضت اقتصادی به خوبی توانسته گلیم خود را از آب بکشد و خود تبدیل به عاملی جهت تعمیق نابرابری‌ها شود. مقاله حاضر که یکی از درخشانترین بررسی‌ها در مورد ظهور اَشکال نوین فخرفروشی طبقاتی (به واسطه فراگیر شدن شبکه‌های اجتماعی) است، راه خود را از میان مقایسه این اَشکال با بخشی از تاریخ هنر غرب پیش می‌گیرد و به نحو متقاعدکننده‌ای نشان می‌دهد که بورژوازی در طول تاریخ حتی به ارزش‌های سنتی خود هم پیوسته خیانت می‌کند و هر چه بیشتر در فرآیندهای انسانیت‌زدایانه سرمایه همدست است.
این شکل نوین فخرفروشی طبقاتی خصلتنشان طبقه‌ای اقتصادی است که در سالهای تحریم و ریاضت اقتصادی به خوبی توانسته گلیم خود را از آب بکشد و خود تبدیل به عاملی جهت تعمیق نابرابری‌ها شود. مقاله حاضر که یکی از درخشانترین بررسی‌ها در مورد ظهور اَشکال نوین فخرفروشی طبقاتی (به واسطه فراگیر شدن شبکه‌های اجتماعی) است، راه خود را از میان مقایسه این اَشکال با بخشی از تاریخ هنر غرب پیش می‌گیرد و به نحو متقاعدکننده‌ای نشان می‌دهد که بورژوازی در طول تاریخ حتی به ارزش‌های سنتی خود هم پیوسته خیانت می‌کند و هر چه بیشتر در فرآیندهای انسانیت‌زدایانه سرمایه همدست است.
