ماهیت اعتراضات آبان ۱۳۹۸ چه بود؟ چه گروه‌هایی در آن مشارکت داشتند و چه پیوندهایی میان آنها برقرار بود؟ چشم‌انداز آینده اعتراضات چیست؟
آصف بیات، جامعه‌شناس و متفکر، در گفتگو با میدان پیش از موج جدید اعتراضات و به بهانه انتشار کتاب «انقلاب بدون انقلابیون» از تجربه‌های شخصی و نگاهش به جوامع در خاورمیانه می‌گوید.
بیات باور دارد كه جنبش تهیدستان در ایران، بازیگر نقش پررنگی بوده است لیكن وقوع پدیده‌ای به نام انقلاب اسلامی مانعی شد برای شناخت این جنبش‌ها. وی حتی مدعی شد كه «تنها در مقاطع پایانی حیات رژیم شاه بود كه جوانان بسیجی تجربه انقلاب را به محلات طبقات پایین جامعه بردند.»
در این گفتگو آصف بیات به شرح تحولات جهان عرب و تحلیل خیزش‌های اخیر این ملل پرداخته است. وی ضمن پاسخ‌هایش اشاراتی به جنبش‌های ایران دارد. بیات چگونگی گذار از اسلام و تحول اسلامگرایی را بیان می‌كند؛ تحولی كه در شعارهای ایرانی‌ها و اعراب آشكار شد. خیزشِ عرب‌ها طی سه دهه‌ی اخیر محورهای مشخصی دارد كه به سبب اشتراكات زبانی و فرهنگیِ جهان عرب از مرزهای جغرافیایی می گذرد و به مرزهای فرهنگی محدود می‌شود. این گفتگو نسخه اصلاح شده‌ای است از گفتگوی اٌزگور گوكمِن[1] با آصف بیات در ماهنامه تركیِ فرهنگِ سوسیالیستی بیریكلیم (آگوست_سپتامبر ۲۰۱۱). اثر آصف بیات به اسم Making Islam Democratic تحت عنوان Islam Demokratiklestimerk به تركی برگردان شده و نسخه اصلاح‌شده گفتگو در مقدمه این اثر گنجانده شده است.
آصف بیات در مصاحبه با احمد العوفی از کتاب جدیدش «انقلاب بدون انقلابیون»، استراتژی‌های بازیگران اجتماعی، انتقادها نسبت به انگاره‌های «پیشروی آرام» و «ناجنبش»، آینده اسلام سیاسی، امکان انقلاب و.. سخن می‌گوید.
انقلاب‌های سال‌های اخیر چرا نهایتاً شكل دیگری به خود می‌گیرند؟ در اینجا آصف بیات تلاش دارد این انقلاب‌ها را هم از نظر تاریخی و هم از نظر تطبیقی، در مقایسه با انقلاب‌های اواخر دهه‌ی 1970 نظیر انقلاب ایران و انقلاب نیكاراگوئه بررسی کند.
آصف بیات در یادداشتی که در وبسایت آتلانتیک منتشر شده، به تحلیل اعتراضات اخیر ایران پرداخته است. به اعتقاد بیات آنچه در روزهای اخیر در ایران رخ نمود نه بسط ساده اعتراضات روزمره و نه مقدمه‌ای بر یک انقلاب، که یک خیزش مردمی فوق‌العاده بود. هسته مرکزی آن: «طبقه متوسط فرودست».
